Aanleiding en voorbereiding

Ad is in 2001 voor de 1e WK Kobujutsu 10 dagen naar Japan geweest. Sindsdien is het een wens van ons geweest om samen naar Japan te gaan. Begin dit jaar besloten we eindelijk onze wens in vervulling te laten gaan, maar dan wel op de fiets. Er bestaan geen georganiseerde fietstochten naar Japan, maar internet bood uitkomst. Op de Japanse internetsite http://www.japancycling.org/ stond een route van Fukuoka naar Tokio beschreven, waarbij we langs de belangrijkste bezienswaardigheden zouden komen. Er stond ook allerlei praktische informatie over fietsen in Japan op. Aan de hand van de route konden we onze fietstocht plannen. Het probleem was alleen dat we geen idee hadden wat we op de route tegen zouden komen en hoeveel we per dag konden fietsen. Maximaal 100 km per dag lijkt ons redelijk, afhankelijk van de beschikbare accommodatie. Op basis van deze gegevens stel ik een reisschema op, waarbij we twee rustdagen in Kyoto hebben en vier dagen in Tokio verblijven. We hebben niet genoeg tijd om helemaal naar Tokio, 1930 km, maar hopen tot Matsumoto te komen, ongeveer 1500 km. Vanuit Matsumoto gaan we dan met de trein naar Tokio.

We zien in Japan wel hoe het gaat lopen!

De reis door Japan begint! 15-9 We landen om 20.45 uur op Fukuoka. Het is 23 graden en het regent! Nadat we de fietsen in elkaar hebben gezet fietsen we over het fiets/voetpad naar het hotel. Dat we geen licht hebben is geen probleem. Japanners hebben ook geen licht op de fiets. We moeten een paar maal de weg vragen en ontdekken al snel dat Japanners weinig Engels spreken, maar wel bereid zijn te helpen! Om 22.15 uur zijn we bij het hotel. De reservering is goed gegaan en de kamer is ook prima.

Zaterdag 16 september 2006, Fukuoka
Vanochtend werden we om half 11 eindelijk wakker. Het was ook een vermoeiende reis geweest. Vooral de 6 uur wachten op Hongkong! Gewapend met plattegrond gaan we Fukuoka verkennen. Het regent nog steeds, dus onze regenjassen komen goed van pas. Eerst een kop koffie gedronken bij Veloce. Daar waren we wel aan toe. Inmiddels is het harder gaan regenen. We schuilen even bij het metrostation en bekijken het straatbeeld. Er rijden heel veel bussen maar er zijn weinig mensen op straat. We lopen een beetje willekeurig door de straten en proberen een beetje Japan op te snuiven. Japan staat bekend om zijn vele 'vending machines' met drinken, maar ook andere zaken en inderdaad komen we regelmatig één of meerdere machines tegen. Vooral voor winkels en bij parkeergarages en parkeerterreinen. Het is overigens overal betaald parkeren. We lopen verder naar het winkelgebied, want we hebben een wegenatlas van Japan nodig om de route van internet te kunnen fietsen. Deze is namelijk weinig gedetailleerd en op internet raden ze ook bepaalde atlassen aan. In de buurt van de warenhuizen is het wel druk met winkelend publiek. De warenhuizen zijn niet alleen boven de grond maar rond de metrostations zijn ook nog vele winkels te vinden. We lunchen bij Pronto, een Italiaans restaurant. Lekkere pasta carbonara met Japanse invloeden. Het valt ons op dat in Japan nog erg veel gerookt wordt. Je ziet ook overal sigarettenautomaten! In restaurants zijn meestal wel niet-rokers tafeltjes, maar het zijn er niet zoveel. Net zo als in Nederland is de mobiele telefoon volledig ingeburgerd. Hier heeft iedereen wel een mobieltje met een hangertje eraan. Soms wel meerdere. Kitty is erg populair. Bij de eerste boekwinkel vinden we direct onze wegenatlas in het engels. Kunnen we morgen in ieder geval de route volgen. De verkeersborden zijn in het Japanse schrift met daaronder het Romaans. Morgen moeten we richting Kitakyushu fietsen, maar we gaan over provinciale wegen en niet over de N3, wat een nationale weg is. Op onze weg terug naar het hotel komen we langs de Kushida-jinja. Een tempel met een mooie tuin en er staat een float die gebruikt wordt tijdens festivals. Het gaat weer regenen en we lopen snel terug naar het hotel. Het is al 5 uur als we daar aankomen. De fietsen en tassen gereed gemaakt voor morgen, onze eerste fietsdag. Ook de 'roadmap' nog eens goed bekeken. Onze eerste kennismaking met echt Japans eten doen we op in één van de vele restaurantjes bij de ondergrondse. In de etalage staan de maaltijden, maar uiteindelijk moeten we toch van een plaatje kiezen. Gelukkig smaakt het lekker. De eerste indrukken van Japan: schoon, veilig, onbegrijpelijk en modern.  

Zondag 17 september, Fukuoka - Shimonoseki (70 km tot de brug)
Onze eerste fietsdag begint bewolkt en enige tijd later hebben we een eerste regenbui te pakken. De bagage en onszelf hullen we in regenjassen. Het kost veel tijd om de stad uit te komen doordat we op het voet/fietspad moeten fietsen en de vele stoplichten voor ons op rood staan. Uiteindelijk wordt de bebouwing minder dicht en volgen we de 495 langs de kust. Daar krijgen we met maken met een harde wind. Of dat niet genoeg is gaat het ook weer regenen, bijna hagelen en we moeten een heuvel op! Inmiddels rijden we meestal op de weg, want de voetpaden zijn met de vele op- en afritjes geen lolletje. Om 12 uur zijn we in Ashiya, 55 km van Fukuoka, en is het tijd voor een lunch. Het is niet eenvoudig om een restaurant te herkennen. Hier geen 'mes en vork' borden, maar grote vaandels die wij niet kunnen lezen. Het lukt uiteindelijk toch. Voor 1.000 yen heb je een complete lunch met voorgerecht, miso, hoofdgerecht met rijst en een nagerecht. Klinkt goed, maar ze hebben alleen een Japanse kaart en spreken geen woord engels! Wat nu, we besluiten ieder een gerecht op de menukaart aan te wijzen en hopen dat het goed komt. Het valt gelukkig mee, want Ad heeft een hoofdgerecht met dikke en dunne noedels, groenten en kip en ik heb garnalen in chilisaus. Erg lekker allebei. Daar kunnen we weer even op voort. Het regent nog steeds als we om 1 uur weer op de fiets stappen. We besluiten een andere route te nemen dan die volgens de beschrijving. Het scheelt 10 km en dat is gezien de weersomstandigheden geen slechte keus. Na enige tijd komen we een bord tegen met Shimonoseki 36 km. Dat is onze eindbestemming voor vandaag. We ploeteren verder door de regen en tegen de wind in. In Wakamutsu moeten we een rivier over. Dat kan met de ferry of over een hele hoge brug. De route geeft geen uitsluitsel en we besluiten de brug te proberen. In de stromende regen klimmen we naar boven. Als ik bijna op de brug ben, word ik door een wegwerker van de weg geplukt. Fietsers mogen niet over de brug, zoals staat aangegeven op een bord onder aan de brug. Door de harde regen heb ik het bord gemist! De man wil ons niet terug sturen en regelt een busje dat ons naar de overkant van de brug kan brengen. Hij vertelt ons dat er een typhoon aankomt en dat over één uur de brug wordt afgesloten voor alle verkeer. We halen Shimonoseki nooit op tijd op de fiets en hij raad ons aan een motel te nemen 4 km verder. Hij is heel erg bezorgd en probeert ons zo goed mogelijk te helpen. Na enige tijd stoppen er twee busjes en een takelwagen. In het eerste busje zit een man die richting Shimonoseki gaat en bereid is om ons met fietsen en al een lift te geven naar Shimonoseki. Dit is een geweldige aanbieding. De fietsen passen precies in het busje, Ad voorin en ik naast de fietsen. Onderweg blijkt hoeveel mazzel we met deze lift hebben want het is superslecht weer. We mochten waarschijnlijk ook de tunnel niet door, die we nu moeiteloos passeren. De vriendelijke man spreekt weinig engels, maar doet zijn best een gesprekje te voeren. Na drie kwartier zijn we bij het treinstation in Shimonoseki. Hier nemen we afscheid van onze redder in nood! Er zijn diverse hotels bij het treinstation waarvan een aantal boven ons budget, maar het eerste hotel waar we een kamer vragen is binnen ons budget. Het is een kamer met tweepersoonsbed (140 cm breed), maar voor één nacht is het prima. Gauw onze natte spullen uit en iets droogs aan. Even winkels gekeken in de shoppingmall. Het effect van de typhoon wordt ook hier merkbaar. Het gaat steeds harder waaien, de winkels gaan dicht en het wordt stil op straat. Op de tv zien we wat de gevolgen van de typhoon zijn. Treinen zijn omgewaaid, vluchten geannuleerd, treinen rijden niet meer. Alles ligt helemaal stil. Het is een geluk geweest dat we de brug op gefietst zijn, anders hadden we er misschien middenin gezeten.

Maandag 18 september, Shimonoseki - Hagi  (96 km)
Ondanks het smalle bed hebben we redelijk geslapen. We staan om 7 uur op en helaas het regent nog steeds, maar niet zo erg als gisteren. Vol goede moed stappen we om 8 uur op de fiets. Het is nog erg rustig op straat. Of iedereen gaat laat naar zijn werk of is al op plaats van bestemming. Al gauw gaat het weer hard regenen en middenin deze bui krijg ik pech met mijn fiets. De stang van mijn trapper vliegt van het trapperhuis af. In de stromende regen zet Ad de stang weer vast, wat niet eenvoudig gaat. De tocht verloopt verder zonder materiaalpech, maar het weer laat ons opnieuw in de steek. Met enige regelmaat valt er een bui. Soms hard, soms zacht en in de afdalingen meestal hard zodat je niets meer kan zien door het water in je ogen. Om half 12 komen we aan in Mine (40 km gefietst). Hier gaan we eerst eens even eten want de brandstof is op. We eten "Tonkatsu teishoku", gefrituurde kipschnitzel met rijst, saus, rauwkost en een kommetje miso. Het smaakt goed. Na de lunch moeten we direct een beetje klimmen en dat valt niet mee. Na 14 km komen we bij de Akiyoshidou grot, een grote limesteen grot met stalagmieten en stalactieten in allerlei vormen. We hebben zoiets al in Vietnam gezien en besluiten door te fietsen naar Hagi, ons einddoel voor vandaag. Er gaan meerdere wegen naar Hagi en wij besluiten de weg door het Karstgebergte te nemen. Dit is waarschijnlijk niet de beste keuze, want we moeten behoorlijk klimmen en de regen laat ons ook nu niet in de steek! Gelukkig volgt er een lekkere afdaling maar het blijft stijgen en dalen én regenen! Het is eindelijk enigszins droog als de 7 km voor Hagi weer gaat regenen. We zijn totaal verzopen, soppen in onze schoenen en ook de bagage is ondanks de regenhoezen niet geheel droog gebleven. Om 4 uur zijn we eindelijk in Hagi, na 96 km fietsen. Bij het treinstation vragen we naar een bepaald onderkomen, maar die is gesloten. Ze heeft wel een andere Japanse herberg voor ons. Ze belt direct en spreekt een prijs af. We kunnen er ook gebruik maken van de wasmachine! Onze fietsspullen kunnen wel een wasje gebruiken na 2 dagen ploeteren. We komen in een minshuku, een traditioneel Japans pension, waar je op de futon op de tatami (matten) slaapt en de badkamer gedeeld moet worden met het gezin en de andere gasten. We worden in de minshuku zeer gastvrij ontvangen. De gastvrouw spreekt geen woord engels, maar we begrijpen elkaar toch wel. De fietsen mogen we in de 'hal' zetten, waar ook de schoenen allemaal staan. Je mag binnenshuis geen schoenen dragen, echter wel slippers, die altijd klaar staan. Maat 45 hebben ze echter niet! We worden eerst naar onze kamer gebracht, vervolgens laat ze het toilet en de badkamer zien. Hierna kunnen we onze spullen naar de kamer brengen. We verdwijnen om beurten naar de badkamer in onze yukata. Een Japanse badkamer lijkt niet echt op die van ons. Er staan lage krukjes, teiltjes en de douches hangen op heuphoogte. Er is ook een bad, gevuld met heel heet water (45 graden). Het badritueel is als volgt: je gaat op een krukje zitten, pakt de douche en dan ga je je wassen. Daarna spoel je je heel goed af met de douche, om vervolgens in het hete bad te gaan zitten. Je moet zo goed schoon zijn, omdat het hete bad ook nog door andere gasten wordt gebruikt! Na 5 minuten hebben we het hete bad wel gezien. Wij zijn niet aan die hitte gewend! Na het warme bad gebruik je een klein handdoekje om je af te drogen en trek je de yukata weer aan. De fietskleding gaat in de wasmachine en 's avonds zien we het terug in de eetkamer. Keurig voor ons opgehangen! We hebben hier onze eerste echte Japanse maaltijd. Die bestaat uit allerlei schaaltjes met hapjes, rijst en een pot groene thee. Het smaakt heel erg goed!  

Dinsdag 19 september, Hagi - Tsuwano (54 km)
Nadat we midden in de nacht op muggenjacht zijn geweest, slapen we verder goed. De wekker loopt om half 8 af, het regent nog steeds! We doen rustig aan en als we om kwart over 8 op de fiets stappen is het zowaar droog en begint het zonnetje te schijnen. De regenjassen hoeven niet aan, maar we houden ze bij de hand. We zijn Hagi net uit en het klimmen begint. Niet erg stijl, maar wel lang en af en toe ook vals plat. De afdalingen vallen tegen. Het is voornamelijk klimmen. Om half 10 hebben we pas 12 km gefietst en nemen we een bakje koffie uit een van de vele automaten. Het volgende stuk gaat sneller, maar het blijft voornamelijk omhoog gaan. We worden tot 2 maal toe overvallen door een miezerige regenbui. Gelukkig duren ze niet lang en raken we niet doorweekt. Dat hebben we afgelopen dagen genoeg gehad. De laatste 8 km gaan bergafwaarts en om half 1 zijn we al in Tsuwano. We hebben er dan 52 km op zitten. Mooie tijd voor de lunch. We eten een soort Japanse spaghetti carbonara. Even onze koolhydraten aanvullen! Bij de VVV regelen we een minshuku vlak bij het treinstation en de toeristische attracties. De minshuku kost 6500 Yen pp, inclusief diner en ontbijt. Diner en ontbijt zijn verplicht! We worden zeer vriendelijk ontvangen en mogen direct naar onze kamer, ondanks dat het nog geen 15.00 uur is. De standaardtijd om in te checken in Japan. Om twee uur gaan we Tsuwano verkennen. Het is inmiddels stralend mooi weer. We klimmen een stenen trap op onder de 1100 torii door naar de Taikodani-Inari-jinja. Een mooie shinto-tempel. We hebben een mooi uitzicht over de Tsuwano. We bekijken de vele toeristenwinkeltjes en genieten van het mooie weer. Op de weg terug naar de minshuku gaan we langs de fietsenwinkel voor een flesje olie. We mogen een flesje lenen. Blijkbaar is de fietsenmaker op de hoogte van onze aanwezigheid! Ad ontdoet de fietsen van 2 dagen zand en andere prut en voorziet alle noodzakelijke onderdelen van olie. Om 6 uur wordt ons diner in een aparte kamer geserveerd. Het zijn andere gerechten dan gisteren. We hebben sashimi (rauwe vis), aubergine met saus, gefrituurde vis, groenten in het zuur, nog iets met groenten en natuurlijk miso (soep), rijst en thee. Het meeste smaakt lekker. Na het eten gaan we nog even naar buiten, maar het dorp is uitgestorven. Morgen hebben we weer een lange fietsdag, 100 km.  

Woensdag 20 september, Tsuwano - Iwakuni (100 km)
We worden om 7 uur wakker zonder dat de wekker is afgelopen. We pakken onze spullen weer in en om 8 uur gaan we ontbijten. Dit bestaat uit rijst, gebakken makreel, gebakken ei en wat groenten in zuur, soep met schelpen en groene thee. Het ei en de makreel smaken goed, maar het is niet ons ideale ontbijt. Om kwart over 8 stappen we onder een strak blauwe hemel op de fiets. De jassen kunnen algauw uit. We beginnen met een kort klimmetje het dal uit, daarna volgt weer een afdaling. We moeten door verschillende tunnels. Gelukkig is het fietspad breed genoeg en kunnen we veilig door de tunnels. Het geluid in de tunnels is heel erg hard. Gewone personenauto's klinken als vrachtwagens! De rit verloopt voorspoedig. Om 11 uur hebben we er al 45 km opzitten. We rijden de meeste tijd langs de rivier en komen door allemaal kleine dorpjes. Het is niet druk op de weg met verkeer. Dat het zo rustig is heeft ook een nadeel, want er zijn nauwelijks restaurantjes en supermarktjes langs de weg te vinden. De lunch bestaat dan ook uit sandwiches en een soort koffiekoek. Meer is er niet voorhanden. In de loop van de dag loopt de temperatuur op van 20 graden naar 27 graden! Om half 3 zijn we bij de boogbrug van Iwakuni. Het vinden van een overnachting is niet eenvoudig. Het hotel is veel te duur, dus uiteindelijk belanden we in de jeugdherberg. Daar kunnen we echter pas om 5 uur inchecken. Er zit niets anders op dan in ons fietskloffie het stadje te verkennen. De belangrijkste attractie van Iwakuni is de vijf-bogenbrug Kintai-kyõ. Deze brug was in 1673 gebouwd en weggevaagd door een vloed in 1950. De brug is weer geheel authentiek herbouwd in 1953. In het feodale tijdperk mochten alleen de samoerai de brug gebruiken, die hun wijk met de rest van de stad verbond. De gewone bevolking moest met de boot de rivier over steken. De brug is helemaal van hout gemaakt. Aan de overkant van de brug liggen de restanten van de samoeraiwijk. De jeugdherberg ligt achter de samoeraiwijk op een heuvel. Om vijf uur zijn we bij de jeugdherberg waar we een kamer met tatami, futon, tv en airco. De toiletten en badkamers zijn op de gang. Ze hebben ook een computer met internetaansluiting, dus eerst even een mailtje gestuurd naar Nederland. We moeten naar de andere kant van de rivier om te kunnen eten. Vrijwel alle restaurantjes zijn gesloten. We belanden uiteindelijk bij een soort snackbar, waar we maar wat eten. Het smaakt wel. Nog een rondje door het stadje gelopen, maar het is uitgestorven nu alle dagjestoeristen weg zijn. We hebben nu het eerste deel van de route gehad. In totaal hebben we 320 km in 4 dagen gereden.  

Donderdag 21 september, Iwakuni - Hiroshima (50 km)
Vandaag fietsen we langs de drukke R2 via Miyajima naar Hiroshima. Het is mooi en zonnig als we om 8 uur op de fiets stappen. Het is warmer dan gisterochtend. We moeten over de R2 naar Miyajima. Het is erg druk op de weg met veel vrachtwagens en weinig ruimte voor ons. Noodgedwongen rijden we fiets/voetpad. Om half 11 rijden we veerboot naar het eiland Miyajima op. Dit eiland staat bekend om zijn drijvende torii, een torii die voor de kust in het water staat. De veerboot vaart langs de torii en we kunnen mooie foto's vanaf het water maken. Het dorpje waar de veer aanlegt is super toeristisch met loslopende herten. Deze herten bedelen om eten en vallen je papieren aan als je niet oppast! De belangrijkste attractie is natuurlijk de drijvende torii en de bijbehorende tempel. Wij houden het op de torii en maken vanaf de kant foto's. Het is best wel bijzonder om deze beroemde torii nu zelf te zien. Om 12 uur zijn we weer terug op het vaste land, waar we onze weg naar Hiroshima vervolgen. We rijden meestal op het fietspad, maar belanden toch per ongeluk op de autoweg! En zie daar maar eens vanaf te komen. De vluchtstrook is gelukkig breed genoeg en het is op zich wel veilig genoeg om daar te fietsen, maar het is niet echt prettig. Met heel veel moeite en omwegen weten we uiteindelijk weer op de weg naar Hiroshima te komen. Deze loopt langs de kust, waar vele eilandjes liggen, door de voorsteden. Ondanks de vele stoplichten, en dat zijn er veel in Japan, en de onduidelijke bewegwijzering schieten we aardig op. In Hiroshima is het even zoeken naar het Vredespark en het Aster International Youth Center. In dit centrum kan je goed en voordelig overnachten. Het blijkt een heel groot modern gebouw te zijn. Het is een congrescentrum waar tevens overnacht kan worden. Het is twee uur als we daar aankomen en kunnen wel een kamer reserveren, maar we kunnen pas om drie uur inchecken. Zittend op een muurtje wachten we tot het drie uur is. De kamer is het wachten wel waard, want we krijgen een ruime kamer op de 9e verdieping. We hebben mooi uitzicht over Hiroshima. Voordat we Hiroshima onveilig gaan maken, gooien we eerst de wasmachine vol. Veel hotels in Japan hebben handige muntenwasmachines en drogers. Daar maak ik dankbaar gebruik van. Hoef ik niet telkens in de badkuip de kleding te wassen. We zitten vlak bij het Vredespark dat is aangelegd ter nagedachtenis aan de atoombom op Hiroshima in 1945. Het is minder indrukwekkend dan ik had verwacht, behalve het Beeld voor de Kinderen van de Atoombom. Dit is geïnspireerd op Sadako, een meisje dat stervende was aan stralingsziekte en geloofde dat als ze duizend papieren kraanvogels vouwde, ze zou herstellen. Ze stierf nadat ze 664 vogels had gemaakt. Kinderen vouwen nu kraanvogels ter nagedachtenis en rond het beeld zijn miljoenen papieren kraanvogels neergelegd. Als we het park uitlopen komen we terecht in winkelarcade. Dit is de plek om Japanners te observeren. Je ziet hier van alles lopen; schoolmeisjes in hun uniform, hippe meiden in hotpants en laarzen met hoge hakken, waar ze nauwelijks op kunnen lopen, salaryman in hun grijze pakken met witte overhemden en vrouwen in kimono.  

Vrijdag 22 september, Hiroshima - Onomichi (107 km)
Deze dag willen we gauw vergeten. Hij was lang, 107 km, warm en winderig en heel veel verkeer. Het kost ons heel veel tijd om Hiroshima uit te komen en we rijden ook nog verkeerd. De bewegwijzering is niet altijd zoals je verwacht. Plaatsnamen staan lang niet altijd op het juiste moment op de borden. En zo komt het dat we om 10 uur pas 28 km hebben gereden! We nemen de provinciale weg naar Kumano en meestal zijn deze redelijk rustig. Helaas is dat nu niet het geval. De weg is smal, er rijden heel erg vrachtwagens en de weg gaat ook nog eens stijl omhoog. Eigenlijk is er geen ruimte voor ons op de weg, maar we moeten toch naar boven om over de pas te komen. Na enige tijd zijn we op de pas en dalen iets af, maar er volgen nog meer klimmetjes voordat we echt afdalen en bij de kust aankomen. Vanaf Yasuura volgen we de kust en deze is vlak. Het blijft wel erg druk op de weg. We lunchen in Takehara. Toevallig komen we in een restaurantje terecht waar ze de lokale specialiteit serveren. Deze bestaat uit een soort eierpannenkoek gevuld met mie, groenten en spek en een saus er overheen. Het smaakt erg lekker en is behoorlijk machtig. Daar kunnen we weer verder op fietsen. Takehara is bekend om zijn traditionele, oude huizen die regelmatig als filmset worden gebruikt voor Samoeraifilms. (Staat niet in de Lonely Planet). Dat moeten we natuurlijk met eigen ogen zien. Het valt ons een beetje tegen, maar we hebben het in ieder geval gezien. Om kwart over 4 zijn we eindelijk in Onimichi. Via de VVV krijgen we 2 overnachtingadressen. Bij de 1e zijn we duidelijk niet welkom, maar de 2e ontvangt ons hartelijk en we krijgen een ruime kamer, bedjes worden opgemaakt en we kunnen douchen (wel een beetje koud!) We vinden dat we wel een kop koffie met iets erbij hebben verdiend. Mister Donut kan aan onze wens voldoen. In heel veel steden zijn we Mister Donut al tegen gekomen. Het is er meestal druk met scholieren en ook hier zitten groepjes scholieren rond tafeltjes. Volgens onze routebeschrijving is Onomichi een echte tempelstad. Het zijn er wel 25, die verspreid over de stad liggen. Er zijn diverse wandelroutes die langs de tempels voeren. Het hoogtepunt van Onomichi is de beklimming van Mt. Senko-ji waar je een mooi uitzicht hebt over de stad, de Seto binnenzee en de Shimanami Kaido, een route die over 7 bruggen naar Shikoku gaat. Het is voor ons te laat om de berg te beklimmen, maar we gaan morgen wel de Shimanami Kaido fietsen. In de arcade zijn de meeste winkels al gesloten, maar heel toevallig is een winkeltje dat tweedehands kimono's en yukata verkoopt nog geopend. We kopen voor weinig geld (2000 yen) een yukata en obi voor Ad. Ik vind in een bak nog een hele mooie zijde kimono (2000 yen) en kan 'm niet laten liggen voor dat geld. We kijken wel hoe we ze meekrijgen in de bagage. Ons avondeten nuttigen we in een eenvoudig restaurantje. We hebben niet zoveel trek. Mijn lichaam begint zich in te stellen op het Japanse eten. De eerste dagen had ik toch regelmatig trek en waren de sultana's een welkome aanvulling op het eten.  

Zaterdag 23 september, Onomichi - Imabari (79 km)
Vandaag moeten we 80 km naar Imabari fietsen over de Shimanami Kaido, waarbij we 6 bruggen en 7 eilandjes oversteken. Het is wederom mooi weer met een strak blauwe lucht. We steken eerst met een pontje over naar het begin van de route. Vanaf hier start de fietsroute. Het is een mooie route, duidelijk aangegeven en de opritten naar de bruggen, die soms heel hoog boven het water liggen, gaan heel geleidelijk. Echt gemaakt voor fietsers en we komen er ook vele tegen. Zowel dagjesmensen op een gehuurde fiets als ook echte wielrenners waarvoor de bruggen een trainingsrondje zijn. Na 5 bruggen hebben we er 55 km opzitten en is 12 uur, dus lunchtijd. In een dorpje zien we een restaurantje, waar al wat mensen zitten. De kaart is onleesbaar, maar van een paar gerechten hebben ze een foto. Het is tempura of sashimi. We gaan voor de tempura, die erg lekker is. Ook andere fietsers komen in hetzelfde restaurantje eten. Het is al gauw vol! Op de laatste brug komen halen we twee andere fietsers met bepakking in. Zij zijn veel zwaarder bepakt dan dat wij zijn. Als ik langs fiets hoor ik dat het ook Nederlanders zijn. Onderaan de brug wachten we ze op, nieuwsgierig als we zijn. Ze zijn in mei 2005 vanuit Nederland vertrokken en zijn door Europa naar Iran gefietst. Daar hebben ze het vliegtuig naar Thailand genomen en heel Azië door gefietst. Ze vonden Japan een verademing na 5 maanden China. Schoon en netjes, maar wel duurder! Ze kamperen onderweg en koken zelf. Ze rijden dezelfde route als wij, alleen hebben de tijd tot half november om in Tokio te komen! Vervolgens scheiden onze wegen weer. Om drie uur zijn we bij het treinstation van Imabari, waar we heel toepasselijk een kamer nemen in het Hotel Station. Een keurige westerse kamer met 2 bedden en eigen badkamer. Nadat we ons hebben opgefrist, moeten we eerst op zoek naar een ATM. We hebben er geen rekening mee gehouden dat het weekend is! Na enig zoeken vinden we een groot postkantoor dat nog wel open is en een ATM heeft. Ook Imabari heeft een kasteel. Het ziet er prachtig uit in het avondlicht. Zeer fotogeniek. Vanavond eten we in een Italiaans restaurant een pizza en een minisalade. 

Zondag 24 september, Imabari - Kotohira (108 km)
Vandaag hebben we een lange rit van 108 km naar Kotohira en we hebben geen idee wat de omstandigheden zullen zijn. Vlak of veel klimmen? We zijn om 7 uur wakker en staan meteen op, zodat we om kwart voor 8 op de fiets zitten. Er hangen donkere wolken boven ons en aan de andere kant is het zonnig weer met wolkjes. Helaas rijden we een tijdje onder de donkere wolken, maar we krijgen gelukkig geen bui over ons heen. In de volgende plaats komen we de Nederlanders van gisteren ook weer tegen. Zij hebben vannacht in een park 5 km buiten Imabari gekampeerd en zijn nu op zoek naar een bibliotheek om te internetten! De rit verloopt spoedig. Na 45 km volgt een pittige klim maar ook die weten we te overwinnen. Op de top hebben we prachtig uitzicht over de binnenzee. Er volgt een lange afdaling waarin we regelmatig stevig moeten afremmen om niet uit de bocht te vliegen! Met behulp van de atlassen is de route goed te volgen, we moeten ze regelmatig even raadplegen voor de goede afslag. Om 12 uur hebben we al 70 km gefietst en is het etenstijd. Toevallig komen we net langs een zelfbedieningsrestaurant waar het super druk is. Je kan zelf je gerechten pakken en de prijzen staan erbij. Ideaal voor ons. Het ziet er allemaal lekker uit en zo smaakt het ook. De laatste 40 km gaat ook goed. Op 8 km voor Kotohira hebben we nog een korte klim en daarna alleen maar afdalen. Helaas met vele stoplichten! Heb je net lekker vaart, moet je weer afremmen voor het stoplicht dat op rood staat en het lijkt of ze altijd op rood staan als wij eraan komen! Om half 3 komen we aan in Kotohira na 107 km. Bij de VVV boeken we een overnachting. We wilden niet meer dan 8000 yen betalen en komen terecht bij een ryokan. We moeten even wachten op het busje dat ons op komt halen. De ryokan zit langs de trappen van de kompira-san en is via een omweg te bereiken, maar deze weg gaat heel steil omhoog. De fietsen passen met enige moeite in het busje! De ryokan is voor onze begrippen erg luxe. We hebben een ruime kamer met eigen douche en apart toilet, en een soort zitje waar je uitkijkt over de stad. Na een snelle douche lopen ook wij naar de kompira-san. Dit is de Kotohiragu-schrijn, een van de oudste, grootste en meest bezochte shinto-schrijnen van Japan. We moeten 785 stenen treden beklimmen om bij de schrijn te komen. De klim valt wel mee voor ons. Dat geldt niet altijd voor de andere toeristen. Het uitzicht is geweldig en ook de gebouwen waaruit de schrijn bestaat zijn ook erg mooi. Het kost wat moeite om een restaurantje te vinden dat nog open is als alle toeristen verdwenen zijn. Het eten is wel redelijk, alleen wat duur.  

Maandag 25 september, Kotohira - Himeji (72 km)
Zoals altijd staan we om half 8 op en zitten om 8 uur op de fiets. We moeten zelf naar beneden fietsen vanaf de ryokan, want de fietsen passen niet echt in de auto. Geen probleem! Het is zonnig met wat wolkjes. We moeten eerst terug rijden naar de hoofdweg. Bij de 7-11 halen we sandwiches, yoghurt en isostar. Onze dag kan beginnen. We moeten eerst naar Takamatsu rijden waar we de ferry naar Shodoshima kunnen nemen. De rit verloopt spoedig, maar de stoplichten in Takamatsu houden erg op. We halen net aan de ferry van 10.45 uur. Een uurtje later komen we aan in Tonosho op Shodoshima. Het is niet zo groot eiland en er zijn meerdere routes over het eiland. De beschreven route gaat over uitkijkpunt op 730m. en langs een aantal bezienswaardigheden. We besluiten een minder inspannende route te kiezen. We gaan eerst weer wat eten. Udon-noodles, dikke noodles gemaakt van tarwe, met gefrituurde garnalen. Smakelijk en snel. We vervolgen onze tocht over het eiland dat bekend staat om zijn olijven, die hier kunnen groeien door het mediterrane klimaat op het eiland. Om 1 uur zijn we al bij de jeugdherberg waar we willen overnachten. De jeugdherberg is nog gesloten en in de omgeving is ook niet veel te doen. We besluiten door te fietsen naar Fukuda, waar we om 15.30 uur de ferry naar Himeji kunnen nemen. Het is maar 15 km naar Fukuda, maar het valt wat tegen doordat er 6 pittige klimmetjes inzitten, waarvan de 1e het heftigst is. We doen er ruim één uur over om de 15 km naar Fukuda af te leggen. We hebben nog ruim tijd om bij de supermarkt eten en drinken te halen. De kaartjes voor de ferry kosten 1680 yen pp incl. fiets. De ferry vertrekt exact om 15.30 uur uit Fukuda en om 17.10 uur komen we aan in de haven van Himeji. We moeten nu alleen nog even naar het treinstation rijden. Dat valt niet mee en het is al donker als we daar om 17.45 uur aankomen. De VVV is al gesloten dus moeten we zelf een hotel zoeken. Rond het station zijn meerdere hotels, maar die zijn allemaal prijzig. Uiteindelijk belanden we in een twin-kamer voor 11500 yen per nacht! We gaan eerst iets eten bij het treinstation. We moeten eerst betalen aan een automaat en met het bonnetje kan je eten bestellen. Maar voor elk gerecht is er aan ander bonnetje en we weten niet welk nummer hoort bij welk gerecht! Met de hulp van het personeel lukt het ons om het juiste bonnetje uit de automaat te krijgen. Voor 680 yen hebben we een complete maaltijd met miso, tahoeblokje, rijst en gefrituurde kipschnitzel met koolsla. Kan niets fout aan gaan. Na het eten verkennen we de omgeving van het station. Aan de andere kant van het station vinden we de VVV en komen we weer bij een arcade uit, maar de meeste winkels gaan net dicht. Morgen weer een dag! Doordat we vandaag zijn doorgefietst en al naar Himeji zijn overgestoken, hebben we morgen een vrije dag. We willen in ieder geval het kasteel van Himeji bekijken. Dit kasteel is werelderfgoed en je komt het in alle reisgidsen en foto's van Japan tegen. Nu we er toch zijn moeten we het met eigen ogen zien. Uiteindelijk hebben we toch nog 72 km gefietst, in drie etappes.  

Dinsdag 26 september, Himeji
We hebben een heel programma voor vandaag. We gaan eerst de was doen, ontbijten, dan naar het prefectuurmuseum voor de geschiedenis van Hyogo en dan naar Himejijo-kasteel. Om 9 uur hebben we de was gedaan en lopen we naar het museum. Helaas voor ons is het gesloten. Daar gaat Ad z'n kans om een echt samoeraiharnas te proberen! We lopen verder door een mooi park. Daar is een pad aangelegd waar je voeten gemasseerd worden door erop te lopen. Het pad bestaat uit allemaal kleine gladde steentjes die in verschillende patronen zijn gelegd om alle punten in je voeten te masseren. We zien Japanners er soepel overheen lopen en willen dat ook wel proberen. Nou dat valt niet mee. Het is behoorlijk pijnlijk voor ons! Je moet dit vast heel vaak doen om er dat soepel te kunnen doen. Na deze ervaring lopen we verder naar het kasteel. Het witte kasteel steekt hoog boven de stad uit en is van verre te zien. Erg indrukwekkend. Het Himejijo-kasteel wordt ook Shirasagijo genoemd, het Kasteel van de Witte Kraanvogel, vanwege de witgepleisterde muren en de vorm van de omtrek gezien vanuit de verte. Dit is een van de weinige oorspronkelijke kastelen uit de Japanse 'Middeleeuwen' en een van de mooiste. De fortificaties werden in de 14e eeuw opgericht en in 1581 door Hideyoshi uitgebreid. De hoofdtoren wordt gesteund door drie kleinere torens en drie verdedigingscomplexen, met schietgaten voor het afvuren van geweren en pijlen op de vijand en openingen waardoor kokende olie of stenen op de aanvaller konden worden geworpen. De tour door het kasteel brengt ons tot de 6e verdieping waar we een mooi uitzicht over de stad hebben. Het is inmiddels lunchtijd als we het kasteel verlaten. Onderweg een sandwich en drinken gehaald. Bij de VVV een hotel in Kyoto gereserveerd voor drie nachten vanaf morgen. Alle adressen die we opgeven zijn al vol, of hebben niet voor 3 nachten ruimte. Het wordt uiteindelijk een jeugdherberg!  

Woensdag 27 september, Himeji - Kyoto (135 km)
We staan extra vroeg op, om 6.30 uur, want er wacht ons een lange en vermoeiende dag. We vertrekken om 7.15 uur en halen onderweg ons ontbijtje. Het eerste 30 km tot Miki staan in de routebeschrijving, maar door de klimmetjes vordert het niet snel. Om 10 uur hebben er pas 10 km opzitten. Vanaf Miki moeten we de weg zelf zoeken. Ik heb de route wel uitgeschreven, maar we moeten regelmatig onze atlassen raadplegen en de weg vragen. Ondanks dat gaat het nu wel wat sneller. We lunchen in Nishinomiya, zo'n 13 km voor Takarazuka. We hebben dan 65 km gefietst. De weg naar Takarazuka daalt een heel stuk, dus dat rijdt wel lekker. Het is wel druk op de weg, maar we kunnen er veilig fietsen. In Takarazuka kost het wat moeite om de afslag naar Kyoto te vinden. Bij een benzinestation wijzen ze ons de weg die gemakkelijk te vinden is, maar wel zo'n 10 kilometer extra fietsen is. Uiteindelijk komen we op route 171 naar Kyoto, nog 47 km. We fietsen verder en passeren het bordje 'Kyoto 44 km'. Even later zien we opnieuw een bord Kyoto, maar nu is het weer 47 km. Dit is typisch Japans. We hebben al eerder gehad dat de kilometers niet kloppen. Meestal was het teveel, maar nu worden het er weer meer! We moeten uiteindelijk 50 km door stedelijk gebied met de gebruikelijke hoeveelheid stoplichten! In Kyoto zien we geen borden die ons naar het treinstation verwijzen, dus moeten we het een aantal maal vragen. Vandaar uit kunnen we de route naar de jeugdherberg vinden. Om 5 uur komen we uiteindelijk na 135 km bij de jeugdherberg aan. Daar kunnen ze in eerste instantie onze reservering niet vinden, maar als we onze paspoorten afgeven gaat er een lichtje branden. Ze hadden onze reservering voor gisteren staan. Gelukkig is er nog een kamer vrij, alleen is die duurder dan ons gisteren in verteld. Het is 5400 yen pp inclusief ontbijt en diner. We nemen een heerlijke warme douche en kunnen om 18.00 uur aan tafel. We krijgen rijst met gefrituurde kipschnitzel en salade. Het smaakt prima en doet niet onder voor wat we eerder hebben gegeten. Na het eten gaan we de omgeving verkennen. We komen in een drukke arcade terecht die wordt bevolkt door vele scholieren, te herkennen aan de schooluniformen. In de arcade zitten heel veel souvenirwinkeltjes en hippe boetiekjes. Om half 9 zijn we weer terug in de jeugdherberg en drinken nog een kopje koffie. Om half 11 moet het licht uit! Het is uiteindelijk wel een jeugdherberg en die hebben allerlei regels!

Donderdag 28 september, Kyoto
Uitslapen is er niet bij in de jeugdherberg. Om 6.40 uur worden we gewekt door een luidspreker waaruit een heel verhaal komt in het Japans. We staan maar op en gaan beneden ontbijten. Het ontbijt bestaat uit 2 sneetjes brood, gekookt ei, bakje yoghurt en een beetje salade. En natuurlijk koffie en thee. Een prima ontbijt dus. We zitten om 8 uur al op de fiets. Je moet voor 9 uur de jeugdherberg verlaten en kan vanaf half 4 's middags weer naar binnen. We fietsen eerst naar de Heian-schrijn, deze is namelijk al geopend. De eerste groep scholieren is er ook al. Heian-schrijn: De Schrijn van Vrede en Kalmte is een shinto-schrijn en werd in 1895 gebouwd ter gelegenheid van het 1100-jarig bestaan van Kyoto. De Heian-schrijn is een replica van het Keizerlijk Paleis (gebouwd in 794 en door brand verwoest in 1227) op tweederde van de ware grootte. Hij is vermiljoen geverfd en heeft groene geglazuurde dakpannen en een enorme torii van staal en beton. Achter de gebouwen ligt een moderne versie van de Heian-tuin. Na de tempel gaan we naar het 'Budocentrum' maar daar zijn we niet welkom! Dan fietsen we verder naar het Nishijin Textiel Centrum. Het is een museum waar allerlei kunstnijverheid gedemonstreerd wordt en kunstnijverheidsproducten te koop zijn. Er wordt ook meerdere malen per dag een kimonoshow gehouden. We treffen het want er gaat net een show beginnen. Leuk om te zien. Er zijn vele soorten kimono's en manieren om een obi te knopen. Het weven van een obi wordt handmatig geweven en is erg arbeidsintensief. Er wordt eerst een patroon getekend op papier, dit patroon wordt in kartonnen kaarten geponst, deze worden aan elkaar gezet en vervolgens door een weefgetouw verwerkt. Het weefgetouw is een fabriekje op zich, maar de spoelen moeten handmatig doorgevoerd worden. Na het museum gaan we naar Tozando, een winkel waar ze kendo en iaido spullen verkopen. Ad gaat hier helemaal uit zijn bol. Hij koopt een hele mooie hakama, iaido kimonojasje met binnenjasje en een iaido-trainingsjasje en voor Rob nemen we ook een hakama mee. We laten op de hakama de namen in Japanse karakters borduren. We kunnen morgen alles ophalen. Vervolgens bezoeken we het Nijojo-chu. Het Nijo-kasteel werd is 1603 gebouwd door Tokugawa Ieyasu. Het heeft dikke muren en een slotgracht. Het is niet gebouwd als vesting maar bevat de nodige verrassingen voor de eventuele spion of sluipmoordenaar. Het heeft geheime kamers, waar de samoerai van de shogun de bezoekers kon bespieden, en veel gangen waren uitgerust met 'nachtegaalvloeren' (uguisu-bari), die kraakten, zodat men elkaar niet ongemerkt kon benaderen. Later in de middag fietsen we naar de VVV bij het treinstation. We willen naar Ad zijn iaidoleraar, maar hij is alleen vandaag aanwezig in de dojo en het is inmiddels al drie uur en dat is te laat om nog 25 km heen en voor donker weer 25 km terug te fietsen. Het diner bestaat vandaag uit tempura met rijst, fruit (één partje appel) en miso. Smaakt prima!

Vrijdag 29 september, Kyoto
Goed geslapen. Dat komt vast door het warme bad van gisteravond. Het was wel een stuk lawaaiiger op de gang, want er zit een groep scholieren uit Nieuw-Zeeland bij ons op de etage. Ook vanochtend worden we stipt om 6.40 uur gewekt door de luidspreker met hetzelfde verhaal als gisteren, vermoed ik althans. We staan iets later op en gaan om half 8 ontbijten. We komen bij een groep scholieren aan tafel te zitten. Die eten ook nauwelijks iets. Met moeite een geroosterde boterham en de yoghurt vinden ze ook niets. De supermarkt is gelukkig aan de overkant van de straat! Vandaag gaan we het 'filosofenpad' lopen. Dit pad loopt van de Nanzenji-tempel naar de Ginkakuji-tempel langs een kanaal en is 2 km lang. Het pad is genoemd naar Nishida Kitaro (1870-1945) een bekende filosoof. Het is inderdaad een prettige wandeling en we komen langs diverse tempels. Vooral de kleinere tempels zijn leuk om te bezoeken. Via de Heian-schrijn naar de wijk Gion gelopen. Dit is de wijk met restaurantjes waar 's avonds de maiko en geisha's met hun klanten naar toe gaan. Voor toeristen zijn die niet toegankelijk zonder introductie van een Japanner. De huizen zien er mooi uit en 's avonds is het hier behoorlijk druk.
Om 3 uur halen we onze fietsen op en fietsen naar Tozando. Ik weet het in één keer te vinden! Het pakket ligt al voor ons klaar, maar het is toch wel erg groot en weegt zo'n 4 kilo. Dat is toch wel veel om achter op de fiets mee te nemen! We besluiten het per post naar Nederland te versturen. Dat is toch wel een stuk makkelijker. Het pakket wordt op 10 oktober verzonden en dan is het ongeveer 5 dagen later in Nederland! We fietsen terug door de avondspits, maar we zijn inmiddels wel aan de drukte gewend geraakt. Het diner bestaat vanavond uit gebakken vis, rijst, soep en aardappelsalade. Dit klinkt niet echt voedzaam, dus we halen koffie en een appelding bij de McDonalds! Morgen fietsen we weer verder, een paar kilo zwaarder door onze aankopen! 

Zaterdag 30 september, Kyoto - Hikone (98 km)
We zijn al om 5 uur wakker, maar pas als het startsignaal om 6.40 uur wordt gegeven staan we op. De tassen heb ik gisteravond al ingepakt dus we kunnen direct na het ontbijt weg. De scholieren zijn er nog steeds en blijkbaar heeft niet elk meisje vulling van zichzelf, want op het toilet liggen 2 siliconenborsten. Een van de meiden heeft ze zeker laten liggen, want ze lagen er nog niet eerder! Intrigerend! We stappen om kwart voor 8 op de fiets voor de 76 km naar Hikone. We moeten eerst Kyoto door met de vele stoplichten en drukte. Uiteindelijk zijn we de drukte uit en kunnen we lekker fietsen. Bij de Kouche-tunnel rijden we eerst bijna de tunnel in en vervolgens nemen we de verkeerde afslag. Er staat geen bordje dus we gokken welke richting we op moeten. En we gokken zoals altijd verkeerd. Na een lange klim en 3 tunnels komen we er pas achter. We moeten 11 kilometer terug fietsen en komen dan weer borden tegen. Gelukkig gaat terugfietsen sneller dan heen, dus zitten we snel op de juiste weg. We dalen een heel eind af en komen vrij eenvoudig bij de brug aan. Voor de brug zit een McDonalds en daar gaan we even lunchen. Een BigMac voor Ad en poffertjes voor mij en een bakje koffie. We hebben volgens de route nu 34 km opzitten. In werkelijkheid hebben we al 56 km gefietst. De brug lijkt heel steil, maar dat valt reuze mee. De heuvels van vanochtend waren steiler. Aan het einde moet je eigenlijk tol betalen, maar ze willen geen tol van ons hebben en we fietsen verder. De route loopt langs het Biwa-ko meer waar een goed fietspad naast is. Het Biwa-ko meer is het grootste meer van Japan. Er komen veel dagjes mensen om te picknicken en te barbecuen. Om 3 uur zijn we eindelijk in Hikone na 98 km fietsen. Bij de VVV worden we goed geholpen met onderdak en een kaart van Hikone. Het hotel is eenvoudig te vinden en we hebben een prettige Japanse kamer. Dit houdt in dat we op de grond slapen. Na een lekkere douche en een kopje thee, gaan we naar het kasteel van Hikone. Hikone is niet erg groot en het kasteel is niet ver lopen, maar het is al half 5 en het kasteel sluit om 5 uur dus laten we het kasteel voor wat het is. Hikone is een echt toeristenplaatsje. Er staan vele bussen met toeristen die komen voor het kasteel en de oude huizen. Deze zijn helemaal hersteld en worden nu gebruikt voor winkeltjes en restaurantjes. Daarachter ligt een wijk met mooie nieuwbouw en dure restaurants en dure winkeltjes. We gaan uiteindelijk bij een Italiaans restaurantje eten, waar we voor 1500 yen een menu nemen. Dit bestaat uit salade, toast met tomaat en gesmolten kaas, spaghetti met zeevruchten en een soort grand dessert met koffie. Alles smaakt heerlijk en ziet er goed uit. Absoluut zijn geld waard! Het is behoorlijk fris als we naar het hotel lopen. Het is te merken dat het herfst wordt. Het was vandaag 22 graden. Morgen fietsen we naar Gifu, 67 km, als we niet verkeerd fietsen! 

Zondag 1 oktober, Hikone - Gifu (62 km)
We staan rustig op want we hoeven vandaag maar 67 km te fietsen. We hopen wel dat het droog blijft, want de voorspellingen zijn niet goed. We stappen om half 9 op de fiets en het is gelukkig nog niet druk op de weg. Na 28 km zijn we in Sekigahara, waar de slag bij Sekigahara in 1600 heeft plaatsgevonden. Deze slag behoort tot de belangrijkste historische gebeurtenissen van Japan. Door deze overwinning konden de Tokugawa hun Shogunaat vestigen, wat de basis vormde voor de eenwording van Japan. Wij bestellen koffie en krijgen er ongevraagd een heel ontbijt bij en dat voor 350 yen pp. Dat kost normaal alleen een kopje koffie al. De hoofdroute is hier behoorlijk druk, dus zoeken we een rustiger weg. Na enig zoeken komen we op route 53 uit en deze staat ook in de routebeschrijving. De route begint wel meteen met vals plat en voert ons wegens werkzaamheden over een pad door het bos. We moeten stevig klimmen, maar het is een prachtige route door het bos. Inmiddels hebben we de regenhoezen over de bagage gedaan, want het begon te spetteren! Om half 12 stoppen we even bij de McDonalds en prompt begint het te regenen. Eerst zachtjes maar algauw heel hard. Door de regen vragen wij ons af of we de komende dagen nog verder fietsen, wetende dat de weersvoorspelling voor komende dagen ook niet best is of dat we in Gifu stoppen met fietsen en op een andere manier de vakantie vervolgen. Als we doorfietsen dan moeten we in ieder geval tot Takayama doorfietsen en dat zijn nog 3 fietsdagen, waarbij we Japanse Alpen in gaan. We kunnen er nog even over denken! We wachten het een tijdje af, maar het gaat niet echt minder hard regenen. Het is nog maar 10 km fietsen, dus dat moet lukken met regenjas aan. Toch kan je in 10 km behoorlijk nat worden! Ga ik ook nog onderuit als ik een richeltje over ga. En natuurlijk net mijn handschoenen uit gedaan. Ik val op mijn handen en knieën en op m'n kin. De schade valt gelukkig mee. Het treinstation van Gifu bereiken we om halfdrie. We parkeren onze fietsen ergens illegaal en gaan naar de VVV. Daar helpen ze ons met het vinden van onderkomen. We komen bij een oude sfeervolle minshuku, waar een oud vrouwtje ons opwacht en binnen laat. Ze is wat doof en begrijpt niet dat we voor twee nachten willen betalen. Gelukkig brengt het woordenboekje uitkomst en komt alles goed! We hebben inmiddels besloten dat we niet meer in de regen willen fietsen en dus stoppen in Gifu. Hier vandaan kunnen we met de trein naar Takayama, waar we een paar dagen willen blijven en dan terug naar Gifu en dan met de trein naar Tokio. De fietsen kunnen we in de fietsenstalling bij het station zetten. Bij de VVV weten ze ons te vertellen dat we ook met de nachtbus naar Tokio kunnen en dat is aanzienlijk goedkoper dan met de trein. Ongeveer 50 euro pp.We gaan direct naar het busstation waar het ons lukt het een busticket voor zaterdagavond te regelen en de fietsen kunnen gewoon als bagage mee. We hopen maar dat het allemaal goed gaat. Het regent nog steeds en we besluiten in het treinstation een restaurantje te zoeken. Er zitten er diverse en we gaan uiteindelijk bij het Sportsrestaurant eten. Bestellen is niet eenvoudig want de kaart is Japans, maar in de etalage staan de maaltijden en we wijzen aan wat we willen eten. Ik neem sashimi en Ad heeft iets met noodles. Na het eten gaan we terug naar onze kamer. We zitten daar goed en wel als we worden geroepen voor het bad, dat speciaal voor ons is klaargemaakt! Gehuld in yukata gaan we naar de badkamer en douchen ons eerst voordat we in het bad gaan zitten. We moeten wel eerst koud water aan het badwater toevoegen, want het is echt gloeiend heet. Je verbrand bijna! 

Maandag 2 oktober, Gifu
We slapen uit tot 8 uur en staan dan op. Het regent nog steeds als we om half 9 de deur uitgaan. We krijgen ieder een paraplu mee van onze gastheer. Ad een herenuitvoering en ik een damesuitvoering. We lopen naar het treinstation voor ons ontbijt. Er zitten in de hal diverse koffieshops, die ook broodjes verkopen. We willen treinkaartjes kopen maar dan moeten we eerst geld pinnen bij het postkantoor. Dus gaan we de regen weer in naar het postkantoor en weer terug naar het station voor treinkaartjes. We gaan morgen met de trein naar Takayama en zaterdag weer terug naar Gifu. Tegen de tijd dat we klaar zijn met het kopen van de kaartjes, is het inmiddels droog geworden. We lopen richting het kasteel en onderweg komen we verschillende tempels tegen. De Shoho-ji is de oranjewitte tempel waarin een papier-maché daibutsu (Grote Boeddha) staat die ongeveer 14 meter hoog is, gemaakt van bamboe en bedekt met papieren sutra's die uit heel Japan komen. We lopen door een park richting het kasteel, dat op een heuvel staat. Door de laaghangende bewolking is er niets van de omgeving te zien, dus slaan we een bezoekje aan het kasteel over. We maken wel een foto van het kasteel tussen de wolken. We lunchen bij Bamiyam, een chinees-restaurant. Ik heb garnalen in zoete chilisaus met rijst en tomatensla (3 partjes tomaat!). Het smaakt heerlijk. Japans eten is erg lekker, maar niet pittig en ter afwisseling is dit erg lekker. We lopen weer terug naar het hotel. Het is nog steeds droog, maar als we op de kamer zijn begint het weer heel hard te regenen. Na enige tijd wordt de thee met koekjes gebracht en de pantoffels voor de deur gezet. We willen net gaan eten als we worden geroepen voor het bad. Dan gaan we eerst even douchen en in bad! We eten in een 'ramen'restaurantje in het warenhuis. Ook dit smaakt goed! Daarna gaan we koffie drinken op het station. 

Dinsdag 3 oktober, Gifu - Takayama (trein)
Na een onrustige nacht staan we om 8 uur op. De heer des huizes vraagt zich af hoe wij al die tassen mee gaan nemen. Zeker nog nooit fietstassen gezien. Er komen hier vast niet veel buitenlanders! We gaan met fietsen en bagage naar de fietsenstalling waar we de fietsen, een voortas en een achtertas achterlaten. We krijgen een mooi plaatsje bij het hek, waar we onze fietsen met een slot aan vastzetten. Het kost enige moeite om duidelijk te maken dat we de fietsen 5 dagen willen laten staan, maar gewapend met 5 bonnetjes lijkt het te gaan lukken. Het kost ons 600 yen per fiets voor 5 dagen. Vervolgens ontbijten we met luxe broodjes en koffie. De trein gaat om 10.18 uur. Op het perron staat waar een bepaald rijtuignummer stopt en iedereen gaat netjes bij zijn nummer staan wachten. De trein is heel luxe met vliegtuigstoelen en veel ruimte. We zitten op de 1e en 2e rij aan het gangpad. Het is leuk Japan nu eens van een andere kant te zien. Onderweg hebben we mooie uitzichten. Om 12.11 uur zijn we in Takayama en met ons vele toeristen. Bij de VVV regelen we onderdak. Alles wat we uitgezocht hebben zit al vol en uiteindelijk belanden we in het Takayama Central Hotel. Ze reserveert de kamer voor ons en we lopen naar het hotel dat vlak bij het treinstation ligt. We kunnen pas om 3 uur inchecken, maar we kunnen wel de bagage laten liggen. Die wordt later naar de kamer gebracht. We verkennen op ons gemak Takayama. Het is weer mooi weer, zo'n 22 graden, een zonnetje en wat wolken. Takayama is beroemd om zijn oude straatjes waar geen verkeer mag komen en vele souvenirshops, sakebrouwerijen en restaurantjes zijn. Het is er behoorlijk druk met toeristen en erg gezellig. We lunchen met de lokale specialiteit: een soort poffertjes gevuld met groenten en vlees. Je moet er sojasaus en kruiden over heen doen en dan opeten. Het smaakt best! We komen langs de bibliotheek waar we kunnen internetten. Even controleren of er nog berichten zijn! We lopen terug naar het hotel, waar we de sleutel krijgen. We hebben een mooie ruime kamer en de bagage staat al op de kamer. Lekker opfrissen en uitrusten. 's Avonds gaan we eten bij Yamamotayo, die in de LP wordt aanbevolen. Ze hebben een engels menu en lekker eten. Ad neemt een setmenu met gegrilde varkensschnitzel en noedels en rijst en ik neem rijst met tempura. Het smaakt allebei erg goed. Na het eten lopen we nog een beetje door Takayama, maar alleen bij het treinstation is er activiteit. Verder is het uitgestorven. Het wordt wel fris 's avonds.  

Woensdag 3 oktober, Takayama
We worden pas om 8 uur wakker. Het is dan helemaal bewolkt, maar we zitten tussen de bergen. Het eerste wat we doen is een bezoek brengen aan de wasserette. Helaas is alles in het engels en de eerste machine waar we geld in gooien blijkt een droger te zijn! Ad gaat op zoek naar hulp en vind iemand die ons kan helpen. De was moet in een grote wasmachine en voor 700 yen wordt de was gewassen en gedroogd. We lopen vervolgens naar de ochtendmarkt. Het is een hele kleine markt, waar appels, peren, groenten en allerlei groenten in zuur worden verkocht. Een appel of peer kost ongeveer 1 euro. De paddestoelen kosten 1500 yen per 150 gram. Dat is ongeveer 10 euro, maar de paddestoelen zijn wel vers geplukt. We halen bij de bakker lekkere broodjes als ontbijt. Ze zijn net vers gebakken en nog warm. Inmiddels klaart het op en komt de zon tussen de wolken door. Het wordt meteen warmer! De was, die inmiddels klaar is, opgehaald en naar het hotel gebracht. Daarna lopen we naar Hida-No-Sato, een openluchtmuseum waar oude Hida-boerderijen met rieten daken staan. De meeste boerderijen zijn orgineel. Ze zijn afgebroken in de dorpjes waar ze stonden en in het museum herbouwd. De meeste boerderijen zijn ook van binnen te bekijken. Sommige hebben slechts één verdieping, terwijl andere wel vier verdiepingen hebben, afhankelijk van de functie van de boerderij. De hoge rieten daken zijn vooral te vinden in de bergen, waar veel sneeuw valt. Het is een leuk museum en we zijn er een behoorlijke tijd zoet mee. Toevallig vindt er een fotosessie plaats van een stel in traditionele dracht. Zij heeft een kimono met overjas aan en op haar hoofd een ingenieus opgemaakte pruik. Hij heeft een hakama en kimono aan en fungeert meer als opvulling. Het is al twee uur geweest als we het museum uitkomen. Eerst even wat eten. Ad heeft curryrijst en ik neem rundvlees stokjes. Na het eten lopen we via het bos terug en komen langs diverse religieuze plekjes. Om half 4 zijn we weer terug in het hotel. 's Avonds gaan we eten bij Suzaya eten. Ze serveren daar lokale gerechten. Wij nemen rundvlees met groenten dat op een hoba (magnoliablad) wordt bereid. Het vlees en de groenten liggen rauw op het blad dat op een stoof ligt en zo wordt het gerecht gaar. Het smaakt goed en het is behoorlijk druk in het restaurant.  

Donderdag 5 oktober, Takayama
De dag begint bewolkt. We lopen eerst naar de markt aan de andere kant van Takayama en daarna naar de bibliotheek om te internetten. Via de website van een ryokan in Tokio reserveren we een twin-room met badkamer voor 4 nachten. Kijken of het lukt! Het ziet ernaar uit dat het vandaag gaat regenen dus we blijven in Takayama zelf. Vooral de oude straatjes trekken veel toeristen. Om twaalf uur begint het inderdaad een beetje te regenen! Bij een bamirestaurantje op de gok wat besteld. Ad heeft udon-noodle in soep en ik heb koude soba-noodle met een sausje. Het smaakt redelijk, maar is onverwacht duurder dan verwacht. 750 yen pp. Dat was het echt niet waard. Weten we dat ook weer. Het is inmiddels harder gaan regenen, dus gaan we terug naar het hotel. Het blijft de rest van de dag en avond regenen. 's Avonds eten we bij Yamatomoya waar we ook de 1ste avond hebben gegeten. Rijst met schnitzel en gestold ei erover. Hopelijk is het morgen beter weer!

Vrijdag 6 oktober, Takayama
Mijn wens voor beter weer is niet uitgekomen. Het regent nog steeds als we wakker worden en het ziet er niet naar uit dat het nog droog wordt. Gelukkig hoeven we niet te fietsen in de regenen! Op het nieuws op de tv zien we dat de regen wordt veroorzaakt door een nieuwe tyfoon die over Japan raast. We gaan toch maar de regen in om iets als ontbijt te halen bij de bakker en lopen daarna naar de bibliotheek om te internetten en e-mail te checken. De reservering in Tokio is akkoord, we moeten de definitieve reservering per e-mail bevestigen. Dat is in ieder geval geregeld! De bibliotheek was voorheen een schoolgebouw, gebouwd in Franse stijl. Nu is het een hele mooie bibliotheek met veel hout, leeshoekjes en ruimte voor exposities. Je verwacht zoiets niet in een relatief kleine stad. In de overdekte hoofdstraat komen we busladingen scholieren tegen die een dagje naar Takayama komen. De winkeltjes doen goede zaken. Het zakgeld moet op! Bij de supermarkt halen we sandwiches en een hotdog. Eventjes geen noodles meer. In de regen is niet veel te doen in Takayama, dus gaan we maar terug naar het hotel. Een beetje op de kamer hangen. Als we om half 6 gaan eten is het zowaar droog! We komen bij een klein snackbarachtig restaurantje waar we fried chicken met rijst, miso en zuur eten. Het smaakte goed en het was behoorlijk druk in de zaak. Het eten werd klaargemaakt waar je bij zat. We zaten aan de bar en konden zo in de keuken kijken. Morgen gaan we met de trein terug naar Gifu en 's avonds met de bus naar Tokio.  

Zaterdag 7 oktober, Takayama - Gifu - Tokio (trein - bus)
Het miezert als we opstaan en dat doet het nog steeds als we naar het treinstation lopen. Bij de supermarkt halen we sandwiches als ontbijt. De wachtkamer van het station loopt snel vol met andere toeristen die allemaal naar Gifu en Nagoya gaan. De trein komt keurig op tijd. We zitten deze keer niet in de voorste, maar de achterste wagon. Het regent in Takayama, maar 2 bergen verder zien we blauwe lucht met wolkjes en schijnt de zon! Het waait wel heel hard!We komen om 12 uur aan in Gifu. Ook hier is het mooi weer met een harde wind. We brengen de bagage naar de fietsen in de fietsenstalling, die keurig staan waar we ze 5 dagen geleden hebben achtergelaten. Zonder bagage gaan we Gifu in. Bij de McDonalds lunchen we. Nou ja, het is geen echte lunch, maar het vult voor een tijdje. In de winkelstraat en arcade is een buurtfeest gaande met uitvoeringen van dansgroepen, bands, cabaret en Japanse trommelaars. We hebben overal een beetje staan kijken, de tijd ging snel voorbij. Er zijn ook allerlei kraampjes met spullen en we kopen toch nog een mooie obi. In een park treden bands op en zijn er diverse etensstalletjes. De bami ziet er wel goed uit en we nemen ieder een bakje. Het smaakt ook lekker. Het lijkt even te gaan regenen, maar gelukkig houden we het droog. We zien wel een hele mooie regenboog verschijnen. We halen om 6 uur de fietsen en bagage op uit de fietsenstalling en brengen alles naar het busstation. We moeten hier tot bijna 11 uur wachten op de bus naar Tokio. De fietsen kunnen redelijk eenvoudig mee, alleen het voorwiel moet eruit. De bus zelf is keurig netjes met ruime zitplaatsen. Elke twee uur stopt de bus voor een pauze voor de chauffeur.  

Zondag 8 oktober, Tokio
De nachtbus breng ons naar het station Shinjuku in Tokio, waar we 's ochtends om half 6 onze fietsen in elkaar zetten. Het begint al licht te worden en er zijn al heel wat mensen op de been. We gaan op zoek naar het begin van onze route en komen langs een McDonalds. Eerst even ontbijten, want het diner is gisteravond een beetje bij in geschoten. Het is, ondanks het vroege tijdstip, behoorlijk druk bij de McDonalds. Veel jongeren die zijn wezen stappen. De eerste paar blokken is het druk op de stoep, maar daarna is het vrijwel uitgestorven. De route die ik vooraf heb uitgetippeld brengt ons zonder al teveel zoeken bij de ryokan. Het is dan inmiddels half 8. We kunnen pas om 3 uur inchecken, maar de bagage en fietsen kunnen we achterlaten in de ryokan. Tot die tijd gaan we Tokio te voet verkennen. We lopen naar Ueno-park waar het om 10 uur al heel druk is met ouders en kinderen die naar de dierentuin gaan. Andere mensen laten hun honden uit of wandelen gewoon wat rond. Bij het metrostation is de Ameyoko Arcade, een drukke straat met allerlei winkeltjes. Ook hier is het heel erg druk. Onze gebrekkige nachtrust begint ons een beetje op te breken en we lopen rustig terug naar Kikuya ryokan. We krijgen een hele mooie ruime kamer, Japanse stijl, met een apart slaapgedeelte, een zitgedeelte en badkamer. Na een lekkere douche ga ik de buurt verkennen. In de hoofdstraat Kappabashi-dori is een soort braderie en het is er heel erg druk. In deze straat is alles te koop voor restaurants, van serviesgoed tot kookgerie, menukaarten tot meubilair en plastic maaltijden voor in de etalage. Het is gezellig druk op straat. 's Avonds gaan we de andere kant van de wijk verkennen en op zoek naar een restaurantje. We willen geen soep, maar rijst of bami. Uiteindelijk nemen we een menu met rundvlees, miso, zuur en salade. Het smaakt goed.

Maandag 9 oktober, Tokio
Na een goede nachtrust gaan we zonder voorop gezet doel op pad. Bij toeval komen we bij de Nakamise-dori uit waar we gisteravond ook gelopen hebben, alleen was toen alles al dicht. De Nakamise-dori begint onder de Poort van de Dondergod en leidt naar het tempelterrein van de Asakusa Kannon Tempel. Het straatje is heel druk en er worden vooral souvenirs, eten en traditionele geschenken verkocht. Bij de tempel staan de mensen in de rij om wierook te kunnen branden. Na de tempel lopen we naar het Sumo-stadion. Het museum is gesloten omdat het een feestdag is. Vervolgens lopen we naar Akihabara, het Mekka voor discount elektronica en elektrische apparaten. Winkel na winkel gevuld met computers, spelletjes en andere elektronica.Het is er super druk en de straat is zelfs afgesloten. In de metrogang komen we deze meneer in zijn comfortabele doos tegen. Er ligt een hele rij van deze 'huizen' in de metrogang. 's Avond eten we bij de chinees voor de verandering. Ad heeft varkensvlees in zoetzure saus en ik heb garnalen in chilisaus. Erg lekker.  

Dinsdag 10 oktober, Tokio
Vandaag hebben we wel een doel: we willen naar een budo-winkel in Asakusabashi en dan naar Ginza. We hebben de tijd dus we gaan lopend. Onderweg komen we allerlei leuke winkeltjes tegen. Dankzij de duidelijke beschrijving die we bij de VVV hebben gekregen kunnen we het winkeltje gemakkelijk vinden. Het staat helemaal vol gestouwd met spullen. We lopen verder naar Ginza. Dit is duidelijk de zakenbuurt en hier staan ook alle luxe warenhuizen. Om 12 uur stromen de kantoren leeg voor lunchtijd. Behalve eten is lezen in de boekwinkel een geliefd tijdverdrijf. Rond lunchtijd staan de boekwinkels vol met mensen die staan te lezen. We bezoeken vervolgens de Sony-Tower waar de nieuwste snufjes te zien zijn. Temidden van allemaal hoge gebouwen en drukke wegen ligt een mooi park, waar we even uitrusten. We gaan met de metro terug naar het hotel. Dat gaat heel gemakkelijk. De stations worden met nummers aangegeven en op een scherm boven de deur is te volgen wat het volgende station is. 's Avonds eten we Italiaans. Soep, salade en pasta en om het helemaal compleet te maken nemen we ook nog een toetje! Morgen is onze laatste dag in Tokio en dan gaan we naar de dojo van Inoue.  

Woensdag 11 oktober, Tokio
Het is vandaag licht bewolkt, zonnig en lekker warm. We gaan vandaag naar de dojo waar Inoue Kobudo-les geeft van 13.00 tot 15.00 uur. Ad heeft toestemming om mee te trainen. We gaan eerst even ontbijten en dan een cadeautje voor Inoue kopen. In Japan is het gebruikelijk een cadeautje voor de gastheer of gastvrouw mee te nemen. Met de metro gaan we naar Shibuya, de laatste halte van de Ginza-lijn. De borden in de metro zijn ook voor niet Japanners te volgen. Shibuya is een knooppunt van vervoersvormen. Er is een metro-, bus- en treinstation en overal komen mensen vandaan. We hebben nog wat tijd tot de training en bezoeken een paar van de vele warenhuizen in Shibuya. Om half 1 zijn we bij de tempel en de dojo waar de kobudotraining wordt gegeven. Inoue heet ons hartelijk welkom. Vandaag duurt de training 4 uur en niet 2 uur. Het is een speciale training voor 4 hooggeplaatste leden van de kobudobond. Ad mag met ze mee trainen. Na een gezamenlijke warming-up gaat ieder voor zich trainen en komt Inoue langs om aanwijzingen te geven. Na de training worden we door Inoue uitgenodigd om sushi te gaan eten. Door de spitsdrukte heen brengt hij ons naar een sushirestaurantje. Het is er behoorlijk druk. De sushi wordt klaargemaakt waar je bij zit en het smaakt heerlijk! Zelfs Ad vindt het lekker. Na het eten nemen we afscheid van Inoue en gaat hij naar huis en wij terug naar de ryokan. Dit was een mooie afsluiting van ons verblijf in Tokio. Morgen fietsen we naar Narita en vrijdag vliegen we terug naar huis.  

Donderdag 12 oktober, Tokio - Narita (67 km)
Vandaag onze laatste fietsdag en bijna het einde van onze tocht door Japan. Het kostte enige moeite om alle spullen in de tassen te krijgen. Uiteindelijk krijg ik alleen de schoenen er niet in. Deze gaan bij mij achterop de fiets. We staan rustig op en zitten om kwart voor 9 op de fiets. Gisteravond heb ik de route uitgestippeld en we komen Tokio redelijk makkelijk uit. Ik heb een rustige route uitgezocht, maar het valt niet mee om deze te volgen en na een paar kilometer zitten we toch op de drukke R14. Er rijdt hier veel vrachtverkeer en de wegen zijn tamelijk smal, waardoor we op de stoep moeten fietsen en dat schiet niet erg op. Om half 10 kunnen we eindelijk ontbijten, bij de McDonalds, en dan hebben we net 8 km gefietst! Het is trouwens stralend mooi weer en lekker warm, 27 graden. Af en toe laten de borden ons in de steek en moeten we de weg even vragen, maar dat gaat goed. Japanners tekenen graag de route zodat we weten welke afslag we moeten hebben en wat we verder aan bijzonderheden tegen komen. Om half 3 zijn we bij het JR-station in Narita. Bij de VVV weet ze direct welke ryokan we zoeken als ik de Lonely Planet pak. Ze geeft ons een folder van de ryokan en tekent hoe we moeten rijden. We zijn vast moe, want het kost ons toch enige moeite om de ryokan te vinden terwijl die toch heel eenvoudig te vinden is. De ryokan Kirinoya Inn is heel authentiek en heeft iets knus. We krijgen met z'n tweeën een dubbele kamer met 4 futons, 2 tv's enz. De thee en koekjes staan al klaar. Eerst nemen we een lekkere douche en daarna stoppen we voor de laatste keer in Japan onze fietsspullen in de wasmachine! We zitten vlak bij de toeristische attractie van Narita, het Narita-san Shinsho-ji en park. Daar zitten ook alle toeristenwinkeltjes te vinden. Morgen is onze laatste dag en laatste kans om ons geld uit te geven! We kijken wat we eventueel nog willen hebben. Om de vakantie goed af te sluiten gaan we voor ons doen luxe eten. We nemen een menu bij een yakitori-restaurant. Yakitori bestaat uit diverse stokjes met gegrilde kip en groenten. We krijgen telkens drie stokjes tegelijkertijd en ook nog miso en salade. Als dessert krijgen we groene thee ijs. Dit klinkt vreemder dan het smaakt. Het smaakt allemaal erg lekker en is een goede afsluiting van onze reis door Japan. Op de kamer pakken we de fietstassen opnieuw in. Alle boeken gaan in een aparte tas mee als handbagage. De rest van de spullen verdelen we zo goed mogelijk.   Vrijdag 13 oktober, Narita Vandaag is dan echt onze laatste dag in Japan. Vanmiddag om half drie moeten we naar het vliegveld fietsen. Tot die tijd kunnen we onze laatste yen uitgeven en Narita bekijken. Ik pak de laatste spulletjes in en we zetten de tassen beneden neer. Van onze gastheer krijgen allebei een flesje yakult en hij tekent op de kaart hoe we naar het tempelcomplex moeten lopen. De tempel ligt in een mooi park met drie vijvers. Het is nog rustig in het park. De bussen met toeristen zijn nog niet aangekomen. Bij de tempel bij de hoofdweg is het al wat drukker. We lopen langs de souvenirshops en doen onze laatste inkopen. Het kost nog moeite om de laatste yen goed te besteden! Om halfdrie stappen we met al onze bagage op de fiets en fietsen naar het vliegveld. Het is gelukkig maar 7 km, want al die bagage fietst niet echt gemakkelijk. Het inchecken verloopt goed, maar de baliemedewerkster vindt dat onze fietsen beter ingepakt moeten worden. Met alleen een plastic fietshoes kunnen ze te gemakkelijk beschadigen. Terwijl wij staan in te checken worden onze fietsen in een plastic zak van Cathay Pacific gestopt. De fietsen passen er bijna helemaal in.

Nog 17 uur vliegen en dan zijn we weer thuis. Onze vakantie is dan echt ten einde gekomen!