Japan 2010, Van Kyoto naar Tokio door de Japanse Alpen

22 mei 23 mei 24 mei 25 mei 26 mei 27 mei 28 mei 29 mei 30 mei 31 mei 1 juni 2 juni 3 juni 4 juni 5 juni 6 juni 7 juni 8 juni 9 juni 10 juni	Zaterdag 22 mei, Kyoto Na een voorspoedige vlucht komen we om half 9 aan op Kansai International (KIX). De fietsen staan al op ons te wachten als we de douane door komen. Hier wordt in het kader van terrorisme bestrijding van iedereen een foto gemaakt en digitale vingerafdrukken afgenomen. Hoelang zouden ze die bewaren is de vraag! Vervolgens gaan we naar de bus. Ik heb op internet uitgezocht welke bus we moeten hebben en of de fietsen meekunnen, maar ik geloof het pas als we in de bus zitten. De info blijkt te kloppen en zonder enige moeite gaan de fietsen mee. Anderhalf uur later worden we bij het station in Kyoto afgezet. Nadat we de fietsen in elkaar hebben gezet, lopen we naar ons hotel. Het is is warm en de zweetdruppels lopen al gauw langs onze rug. Ook onze overnachting heb ik via internet geregeld en ook dit is goed gegaan. We logeren in een ryokan, maar dan een eenvoudige versie daarvan. Onze kamer is 4,5 tatemi groot. Dat is ongeveer 9 m2. Als de futons zijn uitgerold blijft er een halve meter loopruimte over. De badkamer is ook zeer compact, 1,5 bij 1 meter, met bad, toilet en wasbak. Nadat we ons hebben opgefrist gaan we terug naar het station voor koffie en een ATM. Het station is een enorm gebouw met diverse shoppingmalls en ondergrondse winkels. En overal komen we restaurantjes tegen. Bij sommige restaurantjes is het zo druk dat de mensen buiten op bankjes wachten tot er binnen ruimte is. Daar zal het eten wel goed zijn. Hier kunnen we vanavond wel gaan eten. Keus genoeg. In het stationsgebouw komen we bij een trouwerij in de openlucht. Een katholieke dienst in het japans en engels. Een bijzondere gewaarwording op een bijzondere locatie. Terug op onze kamer even wat uurtjes slaap ingehaald, want vannacht hebben we nauwelijks geslapen. 's Avonds bij een van de vele restaurantjes gegeten. Een soort groentenomelet met bitterballen, Japanse variant. Lekker en voedzaam.
	Zondag 23 mei, Kyoto 's Nachts is het gaan regenen en dat doet het nog steeds als we opstaan en het wordt de hele dag niet meer droog en wij dus regelmatig nat, want de hele dag binnen blijven kan niet. We moeten er toch echt uit om te eten. Gewapend met paraplu en regenjas weer naar het station gelopen. Daar is het droog en kunnen we eten. In Japan is men voorbereid op regen, want bij alle winkels staat een rek met plastic hoesjes voor de paraplu. Dan kan je 'm toch meenemen zonder dat alles nat wordt. Wat doe je als het blijft regenen dan ga je je verkleden. Gekleed in kimono en hakama als geisha en samoerai. Ach het levert leuke foto's op voor thuis. Er komt nog heel wat bij kijken voordat je in kimono gekleed bent. Eerst een onderkimono met een stevige boord. Deze zit niet strak tegen je nek, maar staat er een stukje vanaf. Deze onderkimono wordt onder de borst vastgeknoopt. Hierover gaat de echte kimono en ook deze wordt met verschillende bandjes vastgezet op de heupen en onder de borst. Vervolgens krijg je ter hoogte van de obi een stevige band om, deze moet alles op zijn plaats houden. Dan volgt de obi, een kussentje om de obi mooi te kunnen knopen en als laatste een sageo. Inmiddels kan je alleen nog maar rechtopstaan en met kleine pasjes lopen. Het voelt als een soort korset, maar wel elegant.
	Maandag 24 mei, Kyoto Vandaag gaan we op bezoek bij Morita-Sensei, de iaido-leraar van Ad. Opnieuw regent het heel hard en wij zijn blij dat we gisteren hebben uitgezocht hoe we met de trein bij de dojo kunnen komen. In eerste instantie wilden we met de fiets gaan, maar met dit weer is daar geen lol aan. Gewapend met paraplu lopen we naar het station, onze nog natte sandalen zijn binnen no-time opnieuw helemaal doorweekt. We weten kaartjes uit de automaat te halen, de goede trein te nemen en ook nog op het goede station uit te stappen. Dat klinkt logisch, maar in Japan is het allemaal niet zo eenvoudig. Niets is te lezen of te verstaan! We worden al verwacht in de dojo. Wat Morita sensei zich niet heeft gerealiseerd is dat je op een fietsvakantie geen hakama en jasje meeneemt om te trainen. Dat was wel zijn bedoeling. Na het afhandelen van wat zakelijke beslommeringen gaan we met z'n vieren op pad. Eerst wat eten en vervolgens naar Nara voor wat sight-seeing. Nara-park is heel erg beroemd en er lopen allemaal damherten los, die om eten komen bedelen en ook krijgen. We gaan ook de Daitsu boeddha bekijken. Deze boeddha is 20 meter hoog en daarmee de grootste boeddha in Japan. Het is inmiddels droog geworen en het is meteen een stuk warmer. Na afloop worden we met de auto naar Kyoto teruggebracht. Het was een leuke en nuttige dag. Morgen is onze eerste fietsdag van Kyoto naar Hikone, 76 km
	Dinsdag 25 mei, Kyoto - Hikone 82 km Eindelijk is het mooi weer, droog, een beetje bewolkt en zo'n 22 graden om 8 uur 's ochtends. Om haf negen zitten we op de fiets en moeten we eerst Kyoto doorfietsen voor we op een wat rustiger weg komen. En dan weten we het weer, Japan is alles behalve vlak. Eerst is het nog een beetje op en neer, maar later begint toch het meer serieuze werk en dan is een uurtje spinnen per week niet genoeg. Een half uur klimmen met 10 kilo bagage is toch wel iets anders. Maar als beloning gaan we vervolgens 7 kilometer omlaag, richting Biwako meer. De weg langs het meer is vlak en we hebben gelukkig grotendeels wind mee. Dat maakt het allemaal wat gemakkelijker. Na ruim 5 uur, waarvan ruim 4 uur fietsen zijn we om kwart over twee in Hikone bij de VVV. Daar helpen ze ons met het vinden van een kamer. Het hotel ligt aan het meer, net buiten Hikone. Omdat we met de fiets zijn is dat geen probleem voor ons. Deze route hebben we 4 jaar geleden ook gefietst en het was grappig te ontdekken wat we daarvan nog hadden onthouden. Zo wisten we nog dat de McDonalds aan de andere kant van de weg lag. 4 jaar geleden hebben we daar ook koffie gedronken. En andere plekjes kwamen ons ook bekend voor. We hebben onze eerste fietsdag goed doorstaan. Een beetje rood van de zon, maar verder oke. We hebben volgens de Garmin 82 km gefietst en 901 hoogtemeters afgelegd, waarbij het hoogste punt op 380 meter lag. Dit is pas het begin!
Zien we er niet zeer profi uit?
	Woensdag 26 mei, Hikone - Gifu 61 km We vertrokken vandaag pas om half 10 omdat er enige onduidelijkheid bestond over de prijs van de kamer. Deze bleek per persoon en niet per kamer zoals ze ons bij de VVV hadden verteld. Uiteindelijk hebben we toch iets minder betaald, maar nog steeds was de kamer buiten ons budget! Het is iets frisser dan gisteren en we hebben een truitje met lange mouwen aan. Het eerste stuk is langs een drukke weg met veel vrachtwagens en dat rijdt niet echt fijn. Soms is er een fiets/wandelpad, maar die rijden ook niet echt fijn. Na 27 km komen we op een provinciale weg en dat rijdt een stuk beter. Het waait behoorlijk hard, maar gelukkig hebben we wind meestal in de rug. Erg fijn als we weer eens een heuveltje op moeten. We moeten ook door een 2 km lange tunnel. Gelukkig gaat deze heuvelafwaarts. De tunnels hier hebben geen fluisterasfalt, Ad noemt het luisterasfalt. Het maakt veel lawaai als auto's er overheen rijden. Om half twee zijn we al in Gifu. Bij het station geïnformeerd naar overnachting voor vannacht en gevonden. Ook dit deel van de route hebben we 4 jaar geleden al gereden. Vanaf morgen is alles nieuw. We zullen zien wat ons te wachten staat. Het fietsen ging vandaag goed en we hadden geen spierpijn van gisteren. Dat valt mij erg mee. We hebben alleen onze armen een beetje verbrand! Morgen gaan we naar Gujo Hachiman, 53 km
	Donderdag 27 mei, Gifu - Seki - Gujo Hachiman 65 km Vandaag gaan we op bezoek bij de 'zwaardenman' in Seki. Dat is iets om qua route maar het is vandaag niet zo'n lange fietsdag. Voor het eerst sinds dagen worden we wakker met een stralend zonnetje! De temperatuur is om 8 uur al 22C. Na het ontbijt stappen we om half 9 op de fiets. het is ongeveer 20 km naar Seki en we willen daar om ongeveer 10 uur aankomen dus we doen het rustig aan. Drinken koffie onderweg enzo. In Seki moeten we de weg vragen, want dat geeft m'n Garmin niet aan. Ze weten van onze komst en worden warm onthaald. Meteen worden een aantal zwaarden tevoorschijn gehaald en Ad gaat ze testen en bekijken. We mogen ook in de werkplaats kijken waar de onderdelen van de zwaarden worden gemaakt. Vrijwel allemaal handwerk. De mate van vakmanschap van de onderdelen bepaald ook de prijs van een zwaard. Het is erg leuk om te zien wat er allemaal bij komt kijken. Vervolgens krijgen we uitleg over hoe om te gaan met een klein zwaard en uitleg over de verschillende onderdelen.We moeten ook het fotoalbum bekijken en daarna moeten ook wij op de foto. Speciaal voor deze gelegenheid hebben Ad en ik onze fietsbermuda's aan getrokken. Dan ziet het er nog een beetje gekleed uit! Daarna gaan we naar de smidse waar we zien hoe een traditioneel zwaard wordt gesmeed. Het smeden van een zwaard kost een man 1 maand werk en 30 zakken houtskool. Dit is een echt familiebedrijf van vader op zoon. Na het bezoek aan de smidse gaan we met z'n allen lunchen en daarna terug naar de winkel. Hier doet Ad even inkopen, een nieuw zwaard en wat toebehoren. Zo vaak komen we niet in Japan. Het zwaard wordt opgestuurd en de rest nemen we mee op de fiets. Tot slot wordt nog een foto van ons op de fiets gemaakt. Voor in het foto-album en om aan anderen te laten zien dat we zijn geweest. Het is inmiddels twee uur als we weer op de fiets stappen en het kost enige moeite om weer op de goede weg uit te komen, zelfs met de Garmin of misschien juist door de Garmin. Er staat een stevige wind die we regelmatig ook tegen hebben. Dit in combinatie met de kleine heuveltjes maken dat we niet zo heel erg hard rijden. Gemiddeld 19 km per uur. Op zich niets mis mee maar we moeten voor vijf uur bij de VVV zijn om een overnachting te regelen. Door hard door te fietsen zijn we nog op tijd, maar daardoor hebben we minder van de omgeving kunnen genieten. We reden langs de rivier tussen de bergen door en het doet een beetje aan de Alpen denken. Mooi groen, blauwe lucht en riviertjes. Vandaag was langs de route wat meer verkeer. Er was wel een pad naast maar dat rijdt voor ons niet zo lekker, veel bobbels, steentjes en onkruid. Bij tunnels rijden we hier wel op omdat het veiliger voelt dan op de weg. Je hoort het achteropkomend verkeer niet door het lawaaierige asfalt. We slapen vandaag in een minshuku, een japans pension. Bij een minshuku slaap je op de grond op een futon en is badkamer en toilet gedeeld. We hebben voor het eerst in deze vakantie een hele grote kamer met zelfs een zitje. Kunnen we onze spullen tenminste kwijt. Dat is meestal een probleem. We hebben namelijk ieder twee achtertassen, een voortas, Ad een cameratas en ik een rugzak en ieder een helm. Dit alles neemt redelijk wat ruimte in beslag. Meer dan twee reistassen. Op de fiets zie je er niets van terug. Dan past het allemaal prima. Morgen fietsen we naar Shirakawagou, 82 km met een klim naar 800 meter!
	Vrijdag 28 mei, Gujo Hachiman - Shirakawagou 80 km Vandaag een fietsdag met een echte klim er in. Het is vandaag zonnig met een blauwe lucht, maar slechts 14 graden C om 8 uur, dus een truitje is geen overbodige luxe. De eerste 30 km is de route glooiend omhoog. Daarna komt een echte klim van 10 km, waarbij we op het kleine blad moeten rijden. Dus een echte klim. Het klimmen op zich gaat goed, maar we hebben last van een harde tegenwind die het extra zwaar maakt. het hoogste punt ligt op 879 meter en daarna gaan we weer naar beneden, soms snel en soms glooiend. We rijden lange tijd langs het meer Miboro, een heel groot stuwmeer op 756 meter hoogte. We moeten vandaag wel door 10 tunnels. Deze zijn niet allemaal even goed verlicht en dan is het wel lastig rijden zonder verlichting. Die moeten we er nog op zetten! Na 4,5 uur fietsen komen we om half twee aan in Shirakawago. Het plaatsje staat bekend om zijn speciale huizen en daar komen veel toeristen op af. Met busladingen tegelijk. Bij de VVV onderkomen voor twee nachten geregeld, weer een minshuku maar nu inclusief diner en ontbijt. Zodra de dagtoeristen weg zijn sluitten alle restaurantjes en winkeltjes en is het plaatsje uitgestorven! We kunnen pas om 3 uur inchecken, maar kunnen de bagage alvast achterlaten. Dat komt op zich goed uit want nu kunnen we even naar het postkantoor om te pinnen. De minshuku moet namelijk cash worden betaald. Onderweg al even in het plaatsje rondgekeken, morgen hebben we de hele dag de tijd voor sightseeing en uitrusten van het fietsen. Als we terugkomen bij de minshuku staat onze bagage al op de kamer en staat de thee al klaar. Ook nu zitten en slapen we op de grond. We moeten tot 5 uur wachten voor het nemen van een douche. Tussen 17.00 en 21.00 is de badkamer open om te douchen. Om 18.00 uur staat ons diner klaar. Voor ieder een blad met allemaal kleine bakjes met gerechten, een bak rijst en een pot groene thee. En ook hier zitten we op de grond op een kussen. Het eten smaakt erg lekker en het is zo wie zo al een belevenis op zich. Dit kan je in Nederland niet zo bestellen. In de tijd dat wij zitten te eten zijn onze bedden klaar gelegd en is de kachel aangezet. Geen overbodige luxe want het is een originele 'gassho-zukuri', gemaakt van hout met schuifdeuren die een beetje tochten. Dit zijn wel de onderkomens die onze Japanse reis bijzonder maken. Morgen een fietsloze dag, tijd voor de was en sightseeing.
	Zaterdag 29 mei, rustdag Op het platteland slapen ze niet uit. Om 6 uur begint de tempel lawaai te maken en wordt ook iedereen in huis wakker. Gerammel met potten en pannen voor het ontbijt dat om half 8 wordt geserveerd. Om vijf voor half 8 staan we op en kleden ons snel aan. Het ontbijt bestaat uit rijst, groene thee, stukjes tahoe, groentesliertjes, een gekookt ei en iets dat moet pruttelen op een boomblad. Niets mis mee, maar voor iemand die nauwelijks ontbijt toch wel een beetje veel. Na het ontbijt onze spullen een beetje opgeruimd en de was afgegeven. Het kan in de snelwasser. Dat is altijd beter dan mijn handwas. Het is weer een mooie zonnige dag met nauwelijks wind, maar de temperatuur is ongeveer 15 graden. Het is nu nog rustig in het plaatsje en we kunnen veel foto's maken zonder horden mensen erop. We lopen eerst naar het uitkijkpunt waar we mooi zicht hebben op Shirakawago. De 'gassho' huizen zijn boerderijen met een heel steil dak dat bestand is tegen de vele sneeuw die hier 's winters valt. Het lijkt een beetje op twee biddende handen. Vroeger woonden in de grote huizen met drie verdiepingen wel 30 personen en het vee. De huizen hebben een centrale vuurplaats waar men omheen zat en en op kon koken. In Shirakawa-go is ook een museum waar huizen uit de omgeving opnieuw zijn opgebouwd om te laten zien hoe het leven vroeger, in de jaren 50 was. Dit soort huizen zijn typerend voor de streek en komen nergens anders in Japan voor. De bussen rijden af en aan met toeristen en het is druk in Shirakawago. Ook de lokale wielerclub bezoekt Shirakawago. Om drie uur zijn we weer bij ons onderkomen en daar blijkt dat de VVV maar voor één nacht, ipv twee nachten, had gereserveerd. Al onze spullen stonden al op de gang, nog een mazzel dat we enigzins hadden opgeruimd. Gelukkig heeft ze nog een kamer voor ons en kunnen we onze tassen weer naar een kamer brengen. De hospita zal wel gedacht hebben wat raar dat ze hun spullen niet uit de kamer halen. Je moet namelijk voor 9 uur uitchecken. Nu we er toch zijn meteen de was van de lijn gehaald en de spullen opgeruimd. Ad zet de lampjes op de fietsen zodat we zichtbaar zijn in de tunnels. Precies om 18.00 uur worden we geroepen voor het diner. Dit bestaat uit dezelfde gerechten als gisteravond, maar het smaakt goed. Dit vinden niet alle aanwezige gasten. Tijdens het eten zijn de bedden weer klaargelegd en gaan de meeste gasten ook slapen (20.30 uur). Er is 's avonds niets te doen maar dit is mij toch echt te vroeg. Ik snap nu ook waarom iedereen zo vroeg op staat! Ik vind het nog te vroeg en lees nog wat en maak sudoku's. We zijn tenslotte in Japan. Morgen moeten we over een pas van 1289 meter, maar we zitten nu al op 499 meter.
	Zondag 30 mei, Shirakawago - Takayama 61 km We worden eerst gewekt door de gong van de tempel, om 6 uur en vervolgens om 7 uur door een japanse tekst. Om half 8 zijn we helemaal gepakt en klaar voor het ontbijt. Ook dit bestaat uit dezelfde gerechtjes als gisteren. Alleen wat rijst en een gekookt ei gegeten. Anders fietst het zo zwaar. Om 8 uur zitten we op de fiets en we zijn Shirakawago nog niet uit of de weg begint te klimmen. Na 2 km is de weg afgesloten met een hek, maar volgens de Japanners die daar met hun auto staan kunnen wij er wel langs en doorrijden. Dat doen we dan ook. De volgende 12 kilometer gaan alleen maar omhoog. We komen steeds dichter bij de boomtoppen en de weg heeft allemaal haarspeldbochten. De laatste 2 kilometer is minder steil, meer een soort vals plat. Dat is een hele verademing na al het klimmen. Doordat de weg is afgesloten komen we geen enkele auto tegen en kunnen de hele weg gebruiken. Het is een hele mooie route door het bos en boven de 1000 meter ligt er zelfs nog sneeuw! Na 2 uur klimmen en helemaal bezweet, zijn we dan eindelijk op de top (1.289 meter) waar het uitzicht tegen valt. Onderweg hebben we mooiere doorkijkjes gehad. Vervolgens dalen we 7,8 km af, zwaar in de remmen hangend vanwege alle haarspeldbochten. Je krijgt er kramp van in je handen. Opnieuw een hek waar we omheen moeten en dan zijn we terug in de bewoonde wereld. Bij de eerste blikjesautomaat een blikje warme koffie getrokken. Even een beetje opwarmen na de afdaling! We hebben weer eens tegenwind en trekken een lange fietsbroek en jasje aan om warm te blijven. Later hebben we de wind in de rug en kan het jasje weer uit. Zo blijf je bezig. We vinden redelijk eenvoudig de VVV in Takayama en zij helpen ons aan een onderkomen. We kunnen pas om 3 uur inchecken, maar mogen al we onze bagage achterlaten. Bij het busstation geïnformeerd voor de bus naar Kamikochi, want we willen vanaf daar gaan fietsen. Anders moeten we twee grote passen over en klimmen is niet zo'n grote hobby van ons dat we dat zien zitten. Bij het hotel blijkt dat de Abo-pas nog niet open is en we niet eens op de fiets naar Kamikochi kunnen. De vraag is alleen of de fiets met de bus mee kan. We vragen bij de receptie of ze voor ons met het busbedrijf kunnen bellen en willen vragen of de fietsen morgenochtend meemogen met de bus. Dat doen ze en we kunnen de fietsen meenemen. We gaan dan niet naar Kamikochi, maar stappen bij de bushalte Nakanoyu uit en fietsen vervolgens naar Matsumoto. Het duurt nog twee uur voor we kunnen inchecken dus gaan we op zoek naar iets eetbaars. Zoals Ad omschrijft 'vast voedsel'. We vinden een tentje waar ze rijst met curry serveren. Dat is voor nu voldoende vast voedsel. We lopen nog een beetje rond door Takayama, vier jaar geleden zijn we hier al een paar dagen geweest, dus we hoeven nu niets meer echt te bezichtigen. Wat souveniertjes gekocht en verder niets bijzonders. We logeren in een budget hotel waar veel back-packers komen en die slapen meestal op een zaal, dat is het goedkoopste. Wij slapen niet op zaal maar hebben een eigen kamer met eigen douche.en toilet, Japanse stijl. Het is voor japanse begrippen een ruime kamer. Ze hebben ook draadloos internet dus kunnen we de website weer bijwerken. 's Avonds eten we in een lokaal restaurantje, die ik nog kende van ons vorige bezoek. 's Avonds zijn alle dagjestoeristen weg en gaan de meeste restaurantjes dicht. Dus is het best lastig iets te vonden. Na het eten de tassen ingepakt want morgenochtend moeten we om half 8 bij het busstation zijn.
	Maandag 31 mei, Nakanoyu - Matsumoto 44 km We zijn ruim voor de wekker wakker en staan om kwart over 7 al bij het busstation. Ad haalt de voorwielen uit de fietsen dan passen ze zeker in het bagageruim van de bus. Als de bus om 7.45 uur arriveert kijkt de chauffeur niet vreemd op van de fietsen en kunnen ze zonder enig probleem mee. Met de bus zijn de 45 km naar Nakanoyu zo afgelegd en dan rijdt de bus ook nog heel rustig. Om 9 uur komen we aan bij de bushalte. Het is ook niet meer dan een halte en er is geen winkeltje in de buurt. Dat is een tegenvaller want nu hebben we geen ontbijt. Gelukkig heb ik nog een pakje sultana's en eten we die als ontbijt. Op de eerste 30 km hebben we wel 16 tunnels, van heel kort tot wel 2 km lang. Speciaal hiervoor hebben we fietslampjes meegenomen, niet zozeer om iets te zien maar meer om gezien te worden. De weg gaat voornamelijk naar beneden dus dit zou een heel relaxede fietsdag kunnen worden, maar Ad besloot te demonstreren waarom wij met helm rijden. We zijn net een tunnel uit en een auto haalt mij in de bocht in en botst vervolgens tegen Ad aan. Ik zag het gebeuren en was even bang dat dit het einde van de vakantie was. Gelukkig viel het mee. Ad was wel heel hard op zijn schouder gevallen en zijn jas is beschadigd van het over de grond schuren. Ook heeft hij een gat in zijn lange fietsbroek op zijn knie en is zijn helm een beetje beschadigd. De schade lijkt dus mee te vallen, maar zonder helm zou de schade groter zijn. De fiets lijkt in orde. De mensen uit de auto die Ad aanreed komen ook nog even kijken of alles goed is, maar zij spreken geen Engels en wij geen Japans dus met gebaren geven we aan dat alles goed is en ieder gaat zijns weegs. Wiens schuld het was is moeilijk aan te geven. Het was meer een samenloop van omstandigheden. De auto voegde net in terwijl Ad naar rechts uitwijkt (ze rijden in Japan links). We vervolgen onze weg iets voorzichtiger. Om 11 uur komen we eindelijk een 7-eleven tegen en kunnen we sandwiches en drinken halen. We moeten dan nog 15 km tot Matsumoto, waar we om half 12 zijn. Eerst even koffie gedronken en dan naar de VVV voor een hotel, westerse stijl. Ze hebben een hotel voor ons vlak bij het kasteel van Matsumoto. Het is wat oud, maar de kamer is ruim en we hebben vanuit ons raam zicht op het kasteel, en daar hoeven we niet eens extra voor te betalen! We kunnen gelijk inchecken en eindelijk zien wat Ad's verwondingen zijn. Z'n schouder is erg pijnlijk en is ook geschaafd, net zo als z'n knie en elleboog. Op zich valt de schade mee doordat Ad een jas aan had tijdens de val. En de voortas is beschadigd. Nadat we ons hebben opgefrist gaan we Matsumoto verkennen en wat eten. De sandwiches vullen toch niet zo lang. Het centrale deel van Matsumoto is niet zo groot en heeft leuke winkeltjes. Niet alleen souveniers, maar ook gewone winkels. Eerst wat gegeten en vervolgens wat rondgelopen en winkels gekeken. Om half 4 wordt het bewolkt en steekt de wind op. Tijd om terug te gaan naar het hotel.
	Dinsdag 1 juni, rustdag Matsumoto In de minshuku stonden de mensen al om 6 uur op en werden wij dus ook wakker. Hier kunnen we ongestoord uitslapen tot 8 uur. Een mooie tijd om op te staan in de vakantie. Ad heeft redelijk geslapen, maar zijn schouder is nog wel pijnlijk. Verder alleen blauwe plekken. Bij het hotel kopen we kaartjes voor Matsumoto-kasteel. Ze kosten nu 300 Y ipv 600 Y. We hoeven alleen de straat over te steken en zijn dan al bij het kasteel. Vlak voor ons gaat net een groep schoolkinderen naar binnen. Het valt ons op dat we bij alle bezienswaardigheden groepen schoolkinderen tegen komen. Ze doen hier blijkbaar veel aan cultuur, waarbij het de vraag is of de kinderen dat waarderen, maar toch. Het is een mooi kasteel met een goede Engelse uitleg en vanuit de toren een mooi uitzicht over Matsumoto. In het park is een bonsai-tentoonstelling van azalea's en rodondendrons. Zo mooi bloeiend heb ik ze bij ons nog nooit gezien. Soms zie je alleen nog maar bloemen en geen groene blaadjes. Ze zijn er ook in alle denkbare bonsai-vormen. Erg leuk om te zien. Je kan ook kleine exemplaren kopen, maar het neemt wat lastig mee op de fiets! Daarna het bijbehorende museum bezocht, maar dat stelde niet zoveel voor. Zoals gebruikelijk hebben we inmiddels ervaren. Na het kasteel en museum gaan we Matsumoto verder verkennen. In een leuk straatje komen we een winkel in tweedehands kimono's tegen. Deze zijn echt heel veel goedkoper dan de nieuwe en ook heel erg mooi. We weten uit ervaring dat we niets aan een kimono hebben, maar het is wel leuk om de verschillende kimono's te bekijken. De prijzen variëren van 20 tot 250 euro voor hele mooie zijden kimono's. In het straatje zit ook een winkel waar alles van stro is gemaakt, het soort dat ze gebruiken voor tatami's. Verder nog wat winkeltjes die alerlei snuisterijen verkopen. Leuk om te kijken, wie weet zit er nog iets leuks tussen. Het is de hele dag mooi en zonnig weer geweest, maar later in de middag betrekt de lucht weer. Om drie uur zijn we uitgewandeld en gaan we terug naar het hotel. Kunnen we de was doen en uitrusten.
	Woensdag 2 juni, rustdag Matsumoto Voor de verandering ontbijten we eens een keertje niet met sandwiches van de supermarkt, maar gewoon in het hotel. Een westers ontbijt bestaat in Japan uit een geroosterde boterham van 2 cm dik besmeerd met boter, een kuipje jam, een bakje salade en koffie. Onze delfsblauwe klompjes hebben een prominente plek aan de bar gekregen. Toen we de klompje gaven kregen we meteen een klein presentje terug. Dat is typisch japans. Ook onze visitekaartjes komen goed van pas. Heel handig bij het regelen van een hotel bij de VVV. Hebben ze meteen onze namen om door te geven aan het hotel. Onze ervaring met Japanners is dat ze heel vriendelijk en gedienstig zijn en altijd proberen te helpen, ondanks het feit dat wij geen japans spreken en zij meestal geen engels. Vandaag ook weer. We zochten een bepaald adres en bij de VVV hadden ze ons al de goede richting op gewezen, maar daar moesten we het nogmaals vragen. Bij het wijkbureau van de politie het adres gevraagd en er wordt helemaal een tekening gemaakt van hoe we moeten lopen. Dat wij het niet meteen konden vonden zegt meer over ons dan over de tekening. Nogmaals aan een postbode gevraagd en die maakt een nieuwe tekening en uiteindelijk komen we waar we moeten zijn. Omdat we het niet zeker weten vragen we het nogmaals en samen met een buurvrouw, nog een andere buurvrouw en de postbode, die wij het hadden gevraagd, komen ze tot de conclusie dat dit het juiste adres is. We eten in een klein restaurantje waar men alleen japans spreekt, maar in de etalage staat al het eten uitgestald en kunnen we aanwijzen wat we willen eten. Erg handig en meestal ziet het eten dat je krijgt er net zo uit als in de etalage. Het eten smaakt goed en de dames lijken het leuk te vinden dat wij zijn komen eten. 's Middags komen we bij een bron bij een tempel. Blijkbaar is het bijzonder water want auto's rijden af en aan en mensen komen met tassen met lege flessen aan om deze met het bronwater te vullen. Een bijzonder tafereel. Het wordt trouwens afgeraden het water te drinken als je niet gezond bent. Het is namelijk niet gezuiverd. 's Avonds de tassen opnieuw inpakken. Het wordt na elke plaats weer iets lastiger alles een plekje te geven. Overal kopen we wel een souveniertje van die plaats en Ad is altijd op zoek naar boeken over iaido. Maar het lukt nog steeds. Morgen fietsen we naar Nagano, 70 km.
Waar naar toe?
	Donderdag 3 mei, Matsumoto - Nagano 72 km We worden vanzelf wakker om 8 uur en om half 9 zitten we op de fiets. Voor het eerst sinds dagen is het al ruim 20 graden en kunnen we in korte mouw fietsen. Er zijn twee routes naar Nagano, een die langs de rivier gaat en een die over een pas gaat. Wij gaan vandaag voor de makkelijke variant. Even aankijken hoe Ad's schouder het houdt. Het is een mooie route langs de rivier die glooiend verloopt, maar vooral veel heuvelafwaarts. Een makkelijke fietsdag dus. Het is soms wel een beetje druk langs de weg en na Ad z'n val zijn we toch wel iets voorzichtiger geworden. Automobilisten kunnen niet altijd goed inschatten hoeveel ruimte wij nodig hebben om te fietsen. Maar alles gaat goed. We zijn nog maar 5 km van Nagano verwijderd als we staande worden gehouden door een man bij een parkeerplaats. Verbaasd stoppen we en dan verteld de man dat hij even engels met ons wil praten. Hij was ons een tijdje daarvoor al gepasseerd en had flesjes drinken voor ons gehaald en op ons staan wachten. We hebben even met hem staan praten en onderwijl ons flesje leeggedronken. Hij vond het bijzonder dat we op de fiets door Japan reizen en had zelf ook veel gereisd door Europa. Nadat we kaartjes hadden uitgewisseld gingen we weer verder. Het was een bijzondere ontmoeting! Bij het treinstation van Nagano is het even zoeken naar de VVV. Deze zit heel handig op de eerste verdieping, dus fietsen in de lift en naar boven. We kunnen kiezen uit een businesshotel of een ryokan, beide in dezelfde prijsklasse. Na drie nachten hotel, wat heel handig was met Ad's schouder zijn we nu wel weer toe aan een ryokan. Het blijkt een goede keus, want de ryokan is heel sfeervol met allemaal trappetjes en we hebben een ruime kamer met zitje. We kunnen ook direct terecht wat ook heel prettig is na het fietsen. Anders moeten we tot drie uur in onze fietskleding blijven lopen! Nagano is een heel gemoedelijke stad met relatief weing hoogbouw en veel tempels en gemakkelijk te belopen. De lucht begint om vier uur al te betrekken en even later gaat het onweren en regenen! Het zet gelukkig niet echt door en als we gaan eten is het weer droog. We eten echt japans in een klein restaurantje. Ad heeft kip en groententempura met rijst en ik heb soba-noedelsoep met varkensvlees en groente. Het smaakt erg goed. Morgen hebben we weer een rustdag en gaan we de tempel bezoeken.
	Dit is de ryokan waar we overnachten.
	Vrijdag 4 juni, rustdag Nagano We zijn nu twee weken onderweg en hebben in totaal 467 km gefietst in ruim 23 fietsuren en 4399 hoogtemeters afgelegd. De route is erg mooi, soms wat druk met verkeer, maar over het algemeen goed te doen. We hebben al minstens 20 tunnels gehad, van een paarhonderd meter tot 2,3 km. We begonnen in Kyoto met 2 dagen regen, maar daarna hebben we alleen droog en meestal zonnig weer gehad. Japan blijft verbazen, zowel de mensen als de cultuur. Waar vind je toiletten met verwarmde toiletbrillen? Hier kom je ze zelfs in openbare toiletten tegen. De toiletten zijn ook erg schoon en er is altijd wel een toilet in de buurt in steden en dorpen. Je ziet hier ook overal automaten staan met koude en warme dranken. Onderweg halen we wel eens een blikje warme koffie uit een automaat. Het is niet zo goed als echte koffie, maar het is warm en beschikbaar. Onderweg is ons vaste koffie-adres de McDonalds. Die kom je hier vrijwel overal tegen en het is er ook altijd druk. In warenhuizen vind je op de hoogste verdieping altijd wel een aantal restaurantjes, waar je goed kan eten. Het voordeel voor ons is dat het eten meestal in een etalage is uitgestald wat het bestellen eenvoudig maakt. De voetgangersoversteeklichten maken geluid als je over mag steken. Een melodietje of praten zelfs. Eerst gaan we naar de Zenko-ji, een tempelcomplex dat 's ochtends nog lekker rustig is. Het is een boedhistische tempel en deze maand komt de Daia Lama op bezoek en dat is een bijzonder gebeurtenis begrepen we. De tempel is groot en hoog en de monniken zijn aan het bidden als wij er zijn. Om de tempel heen staan hele mooie in vorm gesnoeide dennen. Je kan zien dat ze daar al eeuwen staan. Na het tempelbezoek hebben we Nagano verder verkend en bij toeval een winkel ontdekt met spullen voor Japans boogschieten. Dat kwam omdat we een paar meisjes in hakama en met boog voorbij zagen komen en die zijn gevolgd. En Ad moest hier natuurlijk iets kopen! De rest van de dag niets bijzonders gedaan. Morgen blijven we nog een dag in Nagano, maar gaan dan op de fiets naar wat bezienswaardigheden. Vanaf zondag gaan we weer een aantal dagen fietsen!
	Zaterdag 5 juni, cultureel dagje 50 km Vandaag hebben we er een cultureel dagje op de fiets van gemaakt. We zijn eerst naar Obuse (dat spreek je uit als Obse) gefietst, ongeveer 15 km ten noorden van Nagano. Het culturele strekte zich uit tot wat rondlopen door Obuse en een souveniertje kopen. De musea hebben we links laten liggen. Na deze korte stop zijn we naar Matsushiro gefietst. Dit ligt zo'n 15 km onder Nagano. Het was een mooie route en lekker om zonder bagage te fietsen. Dat scheelt toch al gauw 10 kilo achterop. In Matsushiro eert wat gegeten en daarna naar de resten van het kasteel geweest en wat voormalige huizen van landheren bezocht. Daarna naar het voormalig slagveld van Kawanakajima gefietst. Dat stelde echt niets voor, maar we zijn er wel geweest! Het was inmiddels drie uur geweest, dus een mooie tijd om terug te gaan naar ons hotel. Het was toch nog zo'n 10 km fietsen. In de ryokan stonden een heleboel slippers klaar. Er waren 20 nieuwe gasten, tieners lid van een kyudo-vereniging, aangekomen. Het was meteen een stuk drukker in de ryokan. Veel rennen, deuren schuiven, soms de verkeerde deur namelijk die van ons en gepraat. Zij slapen met 3 á 4 personen op een kamer, waar wij met z'n tweeën slapen. Morgen gaan we weer verder fietsen naar Kusatsu. Er zitten twee klimmen in dus dat beloofd een zware dag te worden!
	Zondag 6 mei, Nagano - Kusatsu 72 km De dag begint al om half 6 als de eerste tieners zich melden. Om zes uur is de hele ryokan gevuld met geluid en komt van slapen weinig meer terecht. En zijn het niet de tieners dan beginnen ze ook nog om half 7 te timmeren aan de buitenkant bij ons raam! Uiteindelijk om half 8 opgestaan en alles weer op de fietsen gepakt. We worden er al heel handig in. Van de vrouw van de ryokan krijgen we nog twee tenuki, katoenen doekjes die voor allerlei doeleinden te gebruiken zijn. Tot slot moeten we nog op de foto voor de ryokan en dan kunnen we weg. Omdat we vroeg zijn gaan we eerst even ontbijten, sandwiches en verse koffie. Het kost enige moeite de goede weg te vinden, Tomtom en ik zijn het niet altijd met elkaar eens en de routebeschrijving laat ook te wensen over, maar uiteindelijk zitten we op de goede weg. De eerste 10 km doen we fluitend. Het is mooi zonnig weer, een graad of 22 en een landelijk landschap. Na 10 km begint de eerste klim, eerst redelijk relaxed, maar later wordt het steiler en er lijkt geen einde aan te komen. Als we de 1200 meter passeren denken we er bijna te zijn. Dat blijkt een vergissing want er komt nog veel meer en op een gegeven moment met een stijging van 11%. Dat is niet meer te fietsen, dus gaan we lopen. En lopen en lopen tot we eindelijk weer kunnen fietsen. Om 11 uur zijn we eindelijk op het hoogste punt en hebben dan 25 km gefietst van de 70! Zie het hoogteprofiel hiernaast. Vervolgens dalen we een stuk, op zich wel lekker maar niet als je weet dat je ook weer omhoog moet. De tweede klim is minder lang en minder steil, maar met de eerste klim in de benen komen we niet zo hard vooruit. Het hoogste punt ligt op 1370 meter en daarna dalen we hard af door allemaal haarspeldbochten! We denken dat we het klimmen hebben gehad als we nog een klim van ruim 15 km moeten maken. Waarbij in de laatste klim weer een stuk van 10% zit en we opnieuw een stuk lopen. Uiteindelijk komen we om half 4 aan in Kusatsu. Het enige dat wij nog willen is onderdak en een lekkere douche. Onze kleding is wit uitgeslagen van het vele zout! Bij de VVV hebben ze een minshuku voor ons. Op de foto ziet de kamer er groter uit dan die van ons is, maar het enige dat we noodig hebben is een slaapplek en een douche en daar voldoet het aan. Eerst opgefrist en wat uitgerust en daarna toch nog even Kusatsu bekeken. Het zou toch wat zijn als we al die moeite hebben gedaan om er te komen en vervolgens niets van het dorpje gezien te hebben. Kusatsu staat bekend om zijn heetwater bronnen en er zijn diverse baden waar je kan genieten van dit hete water. In het centrum van het dorp is het verzamelbasis waar het water omhoog komt en vervolgens wordt gedistribueerd naar de verschillende ryokan. De bron is de toeristische trekpleister en je ziet ook mensen in kimono rondlopen die van een onsen (heetwaterbad) komen of naar toe gaan. Er is een badje waar je met je voeten in het hete water kan zitten. Het water bevat zwavel en dat ruik je goed. In een restaurantje met uitzicht op het bassin lekker gegeten. Vandaag was een magere dag wat eten en drinken betreft. Op beide klims geen automaat of restaurantje te bekennen en om half 2 vinden we eindelijk een supermarktje waar we een broodje en een bakje noodlesoep halen. Daar waren we hard aan toe na al die inspanningen! Morgen fietsen we naar Numata. Dit zou een minder zware dag moeten worden.
	Maandag 7 juni, Kusatsu - Munata 67 km Vergeleken met gisteren hebben we vandaag een makkelijke dag. Weinig klimmen en niet zoveel kilometers. Om half 9 zitten we op de fiets en we beginnen vol goede moed aan de tocht. Volgens de beschrijving moeten we afdalen, waarom klimmen wij dan? Ja, hoor we hebben weer eens de verkeerde richting gekozen van de weg. Het voordeel is dat we de kilometers ook weer afdalen en vervolgens nog eens 15 km afdalen tot aan de weg richting Munata. Onze maximunsnelheid is 57 km p/u. Dat is op de fiets met bagage erg hard! De volgende 20 kilometer zijn glooiend en rijden lekker. En dan is de pret over en moeten we weer zo'n 15 km klimmen. Het is niet steil, maar het gaat wel omhoog en na gisteren valt dat niet mee. Net als we denken is het nog niet over volgt een afdaling en vervolgens opnieuw een klim. Munata is een kasteelstad en ligt op een klif! Het treinstation ligt weer bergafwaarts en daar moeten we heen om een hotel te reserveren. Dat lukt, maar we moeten opnieuw de berg op want het centrum van de stad ligt boven. Uiteindelijk wordt alle inspanning beloond en komen we bij een heel luxe hotel aan. Zoiets hebben we nog niet gehad en dat maakt goed wat we gisteren niet hadden! Een ruime kamer met eigen riante badkamer. Hier houden we het vannacht wel uit. Numata is niet het nemen van foto's waardig. Het is zo goed als uitgestorven en er is ook niets te zien. Het staat ook niet vermeld in de LP. Ook qua restaurantjes is er weinig aanbod dus eten we in het hotel. Dat blijkt een goede keus, want we hebben een heerlijke maaltijd met allerlei gerechtjes en meloen als dessert. Dat is een mooi besluit van de dag.
	Dinsdag 8 juni, Numata - Kiryu 59 km Volgens de route zouden we vandaag naar Nikko fietsen en over een pas van 1800 meter moeten. Gezien onze recente ervaringen met klimmen en passen, hebben wij besloten Nikko over te slaan en meteen naar Kiryu te fietsen. Daarvoor moet ik wel zelf een route maken, maar aan de hand van de wegenatlas en de Garmin routeplanner lukt dat wel, ongeveer. We ontbijten eerst in het hotel en vertrekken rond 9 uur. Eerst omlaag naar de hoofdweg en dan is het glooiend en vooral dalend. Dat fietst aardig weg. We blijven niet op de hoofdweg en dat levert soms bijzondere routes op. De Garmin zoekt de snelste route en die is weleens door dorpjes, ipv er omheen. Zo ook vandaag. Het wordt een zeer toeristische route over kleine weggetjes en met een paar flinke klimmen! Daar hadden we niet meer op gerekend. Uiteindelijk komen we weer op een provinciale weg en dan is het weer voornamelijk glooiend. We zijn al om half 1 in Kiryu en vinden eenvoudig een hotel. Een businesshotel met een compacte kamer maar met internet enzo. We kunnen pas om vier inchecken dus kleden ons om en gaan Kiryu bekijken. Net zo als Numata is hier niets te beleven en te fotograferen. Het is alleen geschikt om te overnachten. Er zijn hier wel een heleboel restaurantjes dus dat is dan weer meegenomen. Vanaf Kiryu verlaten we de route en gaan richting Narita in twee dagen. We moeten nog bepalen waar we willen overnachten. Het hotel waar we verblijven is onderdeel van een grote keten en reserveren een kamer in Tsuchiura. Naar die plaats moeten we dus fietsen. Volgens de routeplanning ongeveer 100 km. Dat is pittig qua afstand, maar moet te doen zijn. Home
	Woensdag 9 juni, Kiryu - Tsuchiura 120 km Eerst even ontbeten met sandwiches en koffie en daarna op de fiets gestapt. Het eerste deel van de route gaat over een fietspad en is keurig beschreven op de Japanse website. Helaas zijn er werkzaamheden aan het fietspad en moeten we eraf en zoeken hoe verder te rijden. Dat gaat nog redelijk vlot en om half 12 hebben we er al 45 km opzitten. Tijd voor lunch, de sandwiches zijn inmiddels wel verteerd. Na de lunch vervolgen we onze tocht, maar dat gaat minder voorspoedig als gepland. M'n Garmin werkt niet mee en in Koga raken we de weg kwijt en moeen we een stuk omrijden. Het valt niet mee in Japan de weg te vinden. Plaatsnamen komen meerdere malen voor en je moet goed weten welke plaatsen je onderweg tegenkomt als referentiepunt. Op zich niet anders als in Nederland, maar hier is het toch iets lastiger doordat ik de namen in de Japanse wegenatlas niet kan lezen. We fietsen door en door en uiteindelijk zijn we na 120 km bij het hotel aangekomen. Het is inmiddels kwart over 4 en we hebben er ruim 6 uur over gefietst. Ik wil alleen nog maar een bad, uitrusten en daarna eten! Morgen fietsen we naar Narita en dat moet een kort dagje worden. Niet meer dan 50 km, maar dat weet je maar nooit is de ervaring.
	Donderdag 10 juni, Tsuchiura - Narita 47 km Na twee bewolkte dagen is het vandaag weer stralend mooi weer. Om 8 uur zitten we al het ontbijt, japans ontbijt met rijst, salade en zoete broodjes. Ik eet een beetje, het is niet echt mijn soort ontbijt. Daarna pakken we voor de laatste keer de fietstassen om op de fiets te hangen en gaan op pad. De Garmin heeft onderweg weer een toeristische route bepaald en voert ons over kleine weggetjes door dorpjes naar de hoofdweg. Op de route zien we boven de bomen het hoofd van een Boeddha uitkomen. Deze moet wel heel groot zijn dat we het boven de bomen uitzien komen. Deze hoofdweg moeten we dan nog 30 km volgen en dat is niet direct een pretje. Er is geen fietspad en het is erg druk op de weg met vrachtwagens. We zijn allebei blij als we de hoofdweg afkunnen en via een rustiger weg Narita binnen rijden. Het is dan pas 12 uur. Bij de VVV regelen we een betaalbaar businesshotel voor 4 nachten. We wilden eerst naar een ryokan, maar dit geeft meer privacy en ruimte en voor de laatste dagen is dat wel zo fijn. We mogen pas om drie uur op de kamer en gaan Narita verkennen. Hier zien we weer westerse toeristen, de laatste dagen hebben we voornamelijk Japanse toeristen gezien. Er lijkt niet veel te zijn veranderd sinds de laatste keer dat wij hier waren. De tempel is er nog steeds, evenals de vele souveniershops. Om drie zijn weer terug bij het hotel en kunnen eindelijk douchen, de fietstassen uitpakken, fietskleding wassen en al onze aankopen bekijken die we onderweg hebben gedaan. Doordat we telkens iets kochten lijkt het niet zoveel, maar het is bij elkaar toch wel redelijk wat. Allemaal leuke kleine dingetjes, maar toch. Dit was onze laatste echte fietsdag. We zijn na 5 fietsdagen wel even uitgefietst. In totaal hebben we 900 km gefietst in 13 dagen. Met de diverse passen er in is dat niet slecht.