Mongolië 2008

Een paar jaar geleden ontstond bij mij het idee om naar Mongolië te gaan. Toen ik las dat Tropical Cyclist dit jaar voor het laatst een fietstocht door Mongolië organiseerde was het moment aangebroken om het idee uit te voeren.
Het zou een pittige tocht worden met veel onverharde wegen en kamperen. Hoe pittig konden we vooraf niet inschatten!

Zaterdag 16 augustus

Na een zeer oncomfortabele vlucht vanuit Moskou naar Ulaanbaatar in een oude Toepolev landden we om kwart over 6 op het vliegveld van Ulaanbaatar. We hebben onze medefietsers, Raoul, Ava, Herman en Renno, inmiddels ontmoet en zijn snel door de douane en de bagage komt ook snel. De fietsen lijken de vlucht goed te hebben doorstaan.

Pascal staat ons op te wachten en buiten gaan we de fietsen in elkaar zetten. Buiten bleek dat wij wel heel weinig bagage hebben in vergelijking tot de anderen, maar wij moesten binnen onze 20 kg pp blijven. Als iedereen zijn fiets klaar heeft gaat de bagage in de bus en stappen wij op de fiets. We beginnen meteen met een klein klimmetje, goed om erin te komen.
Na 15 km zijn we in Ulaanbaatar en stoppen bij Café Amsterdam voor een ontbijt. Het is inmiddels 9 uur maar de straten zijn zo goed als uitgestorven op een enkele hond na. Het ontbijt gaat er wel in na het eten in het vliegtuig.
Na het ontbijt fietsen we door naar het New Voyage hotel, waar we ruime kamers met een groot bed hebben. De reis was vermoeiend dus even opfrissen en dan een tukje doen.

Geheel opgeknapt gaan we om half 2 Ulaanbaatar verkennen, zijnde geld wisselen en winkels kijken. Geld wisselen kost enige moeite omdat de banken op zaterdag gesloten zijn. Overigens banken genoeg!! Mongools is volstrekt onleesbaar voor ons en winkels hebben vaak alleen een deur en geen etalage, dus wij hebben geen idee wat er achter die deur zit. Soms staat de deur open en kunnen we naar binnen kijken. De souvenirafdeling van de Department Store geeft een beeld wat er aan souvenirs te koop is, maar het is veel kitsch en andere onzin.
Zo rustig het vanochtend was, zo druk is het nu. Het is dringen op de parkeerplaatsen. De temperatuur is ook behoorlijk omhoog gegaan tot zo'n 30 graden C.
's Avonds eten we bij de Koreaan waar Pascal diverse gerechten heeft besteld. Erg lekker. Als goedmakertje voor de komende dagen, want mongools eten is zozo. We genieten er met volle teugen van. We ontmoeten ook Hester en Mark, de twee andere fietsers die al in Ulaanbaatar waren. Alleen Margreet mist nog. Zij komt morgenochtend aan met de trein.

Zondag 17 augustus

Vandaag wordt een lange dag en we moeten om half 7 opstaan om te kunnen ontbijten en vervolgens om half 8 naar de touragent Tseren te fietsen. Daar gaan de fietsen op een pick-up truck en wij gaan in twee russische VW-busjes vol met bagage.
We zijn net op weg of er moet al getankt worden en daar gaat het mis. De verkeerde benzine wordt getankt en die moet eerst uit de tank voordat de juiste brandstof erin kan. De benzinetank wordt onder het busje vandaan gesleuteld, leeggegooid en weer terug gezet. Dit alles neemt ongeveer een uur in beslag en we moeten nog zoveel kilometers! Bijna 200 km waarvan 70 km onverhard en de rest over asfalt.

Het is bijzonder om te zien hoe de wegen door de steppe worden genomen. Verschillende sporen leiden naar hetzelfde punt. Het hobbelt en bobbelt wel aan alle kanten, maar het gaat toch nog met een gangetje van 60 km per uur. Elk busje kiest zijn eigen spoor en het andere busje verdwijnt regelmatig uit ons zicht. Onderweg komen we kuddes paarden tegen.
We zijn blij als we weer op het asfalt rijden. Het is 3 uur als we eindelijk op onze lunchplek aankomen, een 'quanz' nabij Erdenesant. Hier worden de fietsen afgeladen en krijgen wij een onze eerste Mongoolse maaltijd; noodlesoep met schapenvlees. Niets mis mee, maar echt lekker?!
We zijn nog in afwachting van het eten als eer zandstorm opsteekt, gevolgd door een fikse regenbui. Iedereen vlucht naar binnen en houdt de deur stevig dicht.
Als we om half 4 eindelijk op de fiets stappen valt er nog een bui maar deze is al snel weer over. Voor de wind en heuvel gaan de eerste 13 km goed. Dan draait de wind en hebben we 5 km wind tegen en een buitje regen. Daarna weer 5 km wind mee en vanaf 25 km alleen maar wind tegen tot 40 km . De drinkstop is een welkome onderbreking. Vanaf hier is het nog maar 19 km naar het gerkamp waar we vannacht slapen.
De laatste 19 km hebben we weer wind mee en om kwart over 7 zijn we in het gerkamp Mongol Altai. Het gerkamp is speciaal voor toeristen en we slapen met 4 personen in één tent. Niet op de grond, maar in vrolijk beschilderde bedjes. Tevens zijn er douches en toiletten. Een hele verademing na de toiletten die we onderweg zijn tegengekomen. Veel meer dan een houten hokje met twee planken en daaronder een groot gat was het niet!

Fris gedouched gaan we om half 9 eten. Het bestaat uit rijst, koude patatjes en sliertjes vlees. Pascal kent de porties en heeft voor extra brood, boter en worst gezorgd.
Om 22.00 uur gaan we slapen in onze bedjes.

Maandag 18 augustus

Na een rommelige nacht, staan we om half 8 op. De dag begint met blauwe lucht en een enkel wolkje en ongeveer 20C.
Het ontbijt is om 8 uur en om 9 uur stappen we op de fiets. Vandaag fietsen we over 80 verharde kilometers naar Kharkhorin. De wind staat gunstig en we fietsen over asfalt door de steppe. De steppe is vrijwel leeg met af en toe een 'ger' (mongoolse tent) en kuddes schapen en geiten, paarden en koeien. Soms begeleid door een Mongoolse herder te paard.

Koffiepauze na 32 km. Tijd voor koek en drinken, cola, icetea of vitaminedrink. Nu kunnen we er weer tegen tot de lunch op 57 km.
We eten macaronisalade en noodlesoep. Het smaakt prima.
Na de lunch valt het niet mee om weer op gang te komen en de weg werkt ook niet erg mee. Heuvelachtig en wind tegen. We zijn blij als we na 10 rechtsaf slaan en weer wind mee hebben. Dat maakt het fietsen een stuk eenvoudiger!
We komen ook nog een grote kudde kamelen tegen langs de kant van de weg.

Om half 4 zijn we bij het Tsenguun Khuree toerist gerr-kamp, waar de cola en bier al klaar staat. Even uitpuffen en wachten totdat iedereen binnen is. Iedereen is enigzins verbrand op de delen die niet zijn ingesmeerd. Door de zon en wind is het snel gegaan.

Dinsdag 19 augustus

We gaan vandaag eerst het boeddhistische klooster Erdene Zuu bezoeken en dan een rondje van 50 km langs het klooster Shankh Khid.

Het ontbijt is om 8 uur en tegen 9 uur lopen we naar Erdene Zuu, waar we op een steenworp afstand zitten. Dit is één van de kloosters die gespaard is gebleven tijdens de Russische vernietiging van alle boeddhistische kloosters in 1940. De kunstvoorwerpen zijn door de lokale bevolking verborgen en teruggegeven in 1965 toen het klooster weer werd opengesteld. Het klooster is nog steeds in gebruik als tempel maar ook als museum. Na een rondleiding door de drie tempels lopen we nog wat verder over het terrein. Hierop staat ook een Tibetaanse tempel. Daarin zijn de monniken bezig met het gebed.

We stappen rond 10 uur op de fiets naar Shankh Khid. Het is bewolkt, maar de lucht begint al open te trekken.
We fietsen eerst de 11 km terug naar de kruising van gisteren. Daar wacht ons een aangename verrassing want het asfalt loopt nog enige kilometers verder door, maar wordt uiteindelijk toch onverhard. De bruggen zijn nog niet af en we moeten met de fiets door het water. Natte voeten!!
De rit zelf is mooi. We rijden door de steppe en horen de krekels tsjilpen en de roofvogels vliegen. Verder is het stil. Op een enkele auto na.
Na 22 kilometers komen we bij het klooster en lunchen op de heuvel nabij het klooster. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden en de zon brandt aardig op ons hoofd.

Na de lunch gaan we over de heuvels en via het dal weer terug. Dit is geen echte weg, maar een pad dat door het gras loopt. De heuveltjes zijn pittig! Wegen verplaatsen zich in de loop der jaren en Pascal moet even de weg vragen. Gelukkig staat op een heuvel een aantal 'ger' waar Pascal naar toe fietst om de weg te vragen. Wij worden allemaal uitgenodigd in de 'ger' te komen. Er staan vier ger bij elkaar, waar families in wonen. Buiten de ger lopen een aantal honden en een kudde paarden. Ook staat er een satellietschotel en een paneel met zonnecellen voor de energie. Binnen in de ger staan twee bedden, een paar kastjes en een altaar. In het midden van de ger staat de kachel, die tevens als fornuis dient. Aan de wand hangen vele medailles die zijn gewonnen met de paarden.
De ger is al gauw vol als we allemaal binnen zijn. We krijgen we 'airag', gefermenteerde paardenmelk, en een soort koekjes van hardgeworden paardenboter. Het is onbeleefd om te weigeren dus iedereen neemt een slokje uit de kom met melk en een hapje van het koekje. Tot slot krijgen we allemaal plastic bekertje bier. Als wij weggaan komt het busje met onze Mongoolse begeleiders aan en zij worden ook uitgenodigd in de ger. Zij vinden de airag en koekjes wel lekker!

Via de heuvels vervolgen wij onze weg. Pascal, Ad en Mark gaan voorop en bij de afdeling verdwijnen ze helemaal uit het zicht. In de vallei staan ze op ons te wachten. Het is een hele lange afdaling waarbij je wel goed moet opletten vanwege alle obstakels op het pad. Dit is vast een voorproefje voor wat ons de komende dagen te wachten staat als het asfalt ophoudt.
We zijn om vier uur binnen en dat is net op tijd, want het begint hard te waaien en een beetje te regenen. Gelukkig duurt het niet lang.

Na het avondeten begint om half 9 een optreden van een Mongools gezelschap met zang en dans. Het klinkt goed en het ziet er ook goed uit. Na afloop kopen we een CD kopen met hun muziek. Ze treden ook veel op in het buitenland, ook in Nederland en zijn dus echte professionals te zijn!

Woensdag 19 augustus

Vandaag fietsen we het eerste deel naar Tsetserleg (65 km).
Het is bewolkt als we opstaan en staat weer behoorlijk wat wind. Pascal loopt alle fietsen na en na het ontbijt vertrekken we.
Vanwege de harde wind rijden we in twee aan twee om elkaar uit de wind te houden. Waarbij de kopmannen regelmatig afgelost worden door nieuwe kopmannen/vrouwen. Zo kan iedereen het volhouden en bliijft het fietsen ook nog leuk.
Kort na de koffiepauze loopt de achterband van Ad plots leeg en moet de band worden geplakt. Pascal komt net langs en met vereende krachten wordt de band vervangen door een nieuwe binnenband. We vervolgen onze weg waarbij asfalt soms kilometers lang ontbreekt en is vervangen door gravel. We volgen dan de sporen van de auto's door het gras.
Een paar kilometer voor het dorpje Khotont krijgt Ad een klapband. Weer zijn achterband, maar nu zit er een scheur in de binnen- en buitenband. Fietsen kan niet meer en Ad krijgt een lift van een vrachtwagen tot voorbij het dorpje. Daar haken wij weer aan en overleggen wat te doen. Het is nog ongeveer 5 kilometer tot de lunchplek. Herman en Ad gaan lopen en wij fietsen met z'n 7'en door. Naast tegenwind en klimmetjes hebben we ook stukken zonder asfalt.
Na verloop van tijd komt Ad voorbij in een vrachtwagen. Hij heeft een lift geregeld tot de lunchplek. Herman is alsnog gaan fietsen! Het is al half twee als we eindelijk aankomen bij de lunchplek. Daar staat het drinken en brood al klaar. We krijgen ook nog een kom soep met noodles voor de koolhydraten.

Met een nieuwe binnen- en buitenband kan Ad ook weer fietsen. Het blijft heuvelachtig, maar de wind is iets minder en dat rijdt toch wel prettiger. Na 69 gaan we heuvels in naar een kampeerplek voor vannacht, niet te dicht bij de gers in de buurt. We hebben een fantastisch uitzicht en alle ruimte. Eerst even uitpuffen en dan onze tentjes opzetten. Het zijn gelukkig koepeltentjes die zich eenvoudig laten opzetten.

Onze gids Amra en kokin Aruka weten een goede maaltijd te bereiden; macaroni met komkommer-tomatensla en plakjes gebakken worst. Als toetje koffie en thee en vruchten op sap.
Zittend op de matjes en genietend van de laatste zonnestralen eten we ons avondeten.

Als de zon onder is gegaan, wordt het snel kouder en een kampvuurtje is dan wel lekker. Tegen 10 uur gaan we slapen.

Donderdag 20 augustus

Ik heb het de hele nacht erg koud gehad. Ik had beter mijn donzen slaapzak mee kunnen nemen, maar wie verwacht ook dat het 's nachts zo koud zal worden. Daarnaast houden de nylon tentjes ook niet veel warmte vast.

Ondanks dat ik mij enigszins gammel voel gaat het fietsen goed. Het is mooi zonnig weer met, helaas, veel wind!
Het wegdek bestaat grotendeels uit grind en stenen en we rijden vaak op de naast gelegen 'wegen'. Paden die door het verkeer zijn ontstaan. Deze zijn redelijk hard maar soms ook erg zanderig. Het is best zwaar fietsen met de nodige heuvels.
Het landschap is daarin tegen erg mooi. Steppe met hier en daar een ger, schapen, geiten, koeien en paarden omringd door heuvels.

De koffiestop is op 20 kilometer en iedereen is nog fris. We passeren een brede rivier en het lijkt hier wel groener te zijn. Op 35 km is de lunchstop. De laatste 20 km na de pauze vallen zwaar door de tegenwind en het wegdek, maar om 3 uur zijn we bij het hotel in Tsetserleg. Iedereen is blij dat ie er is. Eerst even uitpuffen en later een lekkere warme douche. Die hebben we gisteren moeten missen! Het water moet wel eerst worden opgestookt.

Amra en Aruka hebben zich ontfermd over het vlees voor het avondeten. Aan Mongools vlees zit altijd erg veel vet en dat kan ons niet bekoren, vandaar dat zij mager vlees hebben gekocht. Het avondeten bestaat uit rijst met salade en reepjes schapenvlees in jus en koffie en thee toe. Bij een aantal groepsleden heeft de vloek van Mongolië toegeslagen.

We hebben een nette kamer, maar de bedden zijn niet erg degelijk. Ad is er 3 keer doorheen gezakt en legt zijn matras uiteindelijk maar op de grond.

Vrijdag 22 augustus

Een vrije dag die we goed willen besteden. Eerst op zoek naar shirts met lange mouwen en eventueel een joggingbroek voor in de bergen.
Het is rustig om 8 uur bij het ontbijt. We zijn met z'n zessen ipv tienen.

In Mongolië gaan veel winkels pas om 10 uur open, dus gaan wij pas om 10 uur op weg naar het centrum van Tsetserleg. Het is een provinciehoofdstad en belangrijk voor de regio. In de buitenwijken staan veel gers ipv huizen. Deze gers hebben geen sanitaire voorzieningen en het water wordt in jerrycans bij een waterplaats gehaald. De gers zijn vaak van herders die geen kudde meer hebben en in de stad hun geluk zoeken.

We lopen met z'n zessen naar de supermarkt en daarna naar de markt. Deze bestaat uit zeecontainers en door de deuren te openen is de winkel geopend. Daarnaast zijn er ook gewone kraampjes met groente (uien, tomaat, paprika, komkommer, aardappelen en kool) en fruit, kleding, schoenen, huishoudelijke artikelen, schoolspullen en alle benodigdheden voor een ger. Maar we slagen niet voor onze shirts met lange mouwen.
Bij Fairfield Café gaan we koffie drinken met gebak. Het smaakt ons goed!

Na de koffie vervolgen we onze toch door Tsetserleg en komen nog een supermarkt tegen waar we wel slagen voor onze shirts. Ad en ik kopen er iedere twee. Daarna gaan we naar de 'verlaten tempel' op de heuvel. We hebben een mooi uitzicht over het stadje. Helaas is het bewolkt en er vallen zelfs een paar druppels.

Voor de lunch gaan we terug naar Fairfield Café. Daar ontmoeten we Pascal en Margreet en ook Herman, Ava en Raoul. Ik heb een lekkere steaksandwich gegeten.
Ad gaat op de fiets van Margreet terug naar het hotel en Margreet, Renno en ik lopen naar het museum dat is gevestigd in een tempelcomplex. In het museum wordt het leven van de Mongoolse nomaden uitgebeeld. Het is een leuke tentoonstelling en de moeite van het bezoeken waard.

Terug in het hotel blijkt dat Ad al een trainingspak heeft gehaald. Herman had een pak gescoord voor T35.000 en Ad vond het ook wel wat. Ik wil ook nog een joggingbroek hebben en loop terug naar de markt. Daar koop ik voor T7.000 een zwarte joggingbroek. Als souvenir koop ik bewerkte knopen voor op een 'del', een soort jas waarin vooral herders lopen.

's Avonds eten we gehakte biefstuk met gebakken ei, patatjes en rijst. Voor Mongoolse begrippen lekker eten.

Zaterdag 23 augustus

De komende 4 dagen fietsen door de bergen van Tserserleg naar Bayankhorgor en kamperen we onderweg. Het asfalt is definief over!

We staan om 7 uur op en ontbijten om half 8 met brood en gebakken eieren. Om half 9 zit iedereen op de fiets. Het is bewolkt met een beetje zon en ongeveer 10 graden C, maar we hebben de wind in de rug.
Met een klimmetje rijden we het dorp uit en dan over de paden rijden we verder. Bij het dorpje Buligan moeten we door het gras een pittige heuvel op. Na de afdaling moeten we 1 km terug fietsen omdat de bus aan de voet van een andere heuvel staat, die minder steil was! We hebben dan 36 km gefietst.

Na de lunch volgt op 50 km een pittige klim over grind, zand en stenen. Op de top staat een ovoo, een berg stenen waarop offers aan de goden liggen. Er staat ook stok in met blauwe linten. Het gebruik is om drie maal, met de klok mee, om de ovoo te wandelen, waarbij telkens een offer wordt gebracht en een wens wordt gedaan. Het offer kan bestaan uit een andere steen.
Bovenop de berg waait het hard en is het koud daardoor. Ik fiets gauw verder naar de afdaling. Deze is ook steil en bestaat grotendeels uit grind. Je moet voorzichtig rijden om niet te vallen.

We kamperen aan een riviertje met links en rechts in de verte Mongoolse buren. De kudde yak blijft op, voor hun, veilige afstand van ons kamp.
De mannen gaan op het eilandje hout verzamelen voor ons kampvuur voor vanavond, een paar vrouwen verzamelen stenen en Amra verzameld paardenpoep voor het vuur. En anderen kijken ernaar en maken foto's. Zo levert iedereen zijn bijdrage!

Pascal gaat met de chauffeur en Amra met de bus naar de buren om schapenvlees te kopen. Daarvoor moet een schaap worden geslacht en dan nemen wij het vlees en de Mongolen houden de huid en ingewanden. Onze buren zijn bereid dit te doen en Pascal komt ons halen om het gebeuren bij te wonen. Maar eerst moet de kudde naar beneden worden gehaald. Dit wordt gedaan door twee meiden te paard. Als de kudde geiten en schapen terug bij de ger is, wordt een geschikt schaap uitgezocht en vervolgens op Mongoolse wijze gedood en geslacht. Hierbij vloeit weinig bloed.
De hele familie staat te kijken bij het slachten en alle ingewanden worden in een bak gedaan en verdwijnen in de ger. Het vlees wordt in kleine brokken gesneden en in een kom gedaan. Wij lopen ondertussen terug naar ons kamp en beginnen het kampvuur op te stoken. Dat komt goed uit want enige tijd later komen de twee jongens en de man, die het schaap hebben geslacht, met de kom vlees en een melkbus naar ons kamp. Ze gaan het vlees voor ons op traditionele Mongoolse wijze bereiden. Dat wordt gedaan door een melkbus te vullen met hete stenen (uit het vuur), groenten, aardappelen, zout en kruiden, water en het vlees. De deksel wordt vervolgens vastgezet en de melkbus wordt in het vuur gezet. In feite een soort snelkookpan.

Om half 9 is het vlees klaar en kunnen we eten. Onze Mongoolse koks zijn klaar met hun taak en gaan op de motor weer terug naar hun ger. Het is inmiddels donker en bij het licht van de zaklantaarn zoeken we de lekkerste brokken vlees uit. Samen met een aardappel is dit ons avondeten. Echt Mongools!!

Zondag 24 augustus

Dit is de zwaarste dag, slechts 50 kilometer maar de 'weg' bestaat uit gras en kilometers gravel en grind.

Dankzij de extra dekens hebben we het vannacht niet koud gehad, terwijl het in de tent toch maar 5 graden was. Het zonnetje schijnt als we opstaan, maar een fietstight en fleecevest is geen overbodige luxe. We ontbijten staande bij het kampvuurtje dat weer opgerakeld is.
Om 9 uur heeft iedereen zijn tent weer ingepakt en stappen we op de fiets. Het eerste stuk is deels gravel, maar soms kunnen we door het gras rijden dat iets comfortabeler rijdt. Dit is ook de dag van de riviertjes. We zijn nog niet opgestapt of we moeten de eerste rivier oversteken. Natte voeten!! Er volgen er nog een aantal, waarvan een zo diep dat het water tot mijn knieën komt. Brr!!

We komen onderweg een groep kinderen tegen die voor ons allemaal een stukje gedroogde kaas hebben en daarvoor stickers en snoepjes krijgen.
Na 15 km is de koffiepauze en iedereen kan wel wat extra energie gebruiken in de vorm van vitaminedrankjes en chocoladekoekjes.

De weg bestaat daarna alleen nog maar uit gravel en stenen en zelfs het gras is bezaaid met stenen. Het kost veel energie en aandacht. We zijn blij als we bij de lunchplek zijn. Daar krijgen we bezoek van vier mongolen op motorfietsen die gezellig bij onze begeleiders een kom soep gaan eten en daarna weer op hun motorfietsen stappen. Een typisch voorbeeld van de Mongoolse gastvrijheid.

Na de lunch is het nog ruim 15 km 'fietsen' over het gravel tot onze kampplaats in de vallei bij de rivier. De zon staat aan de overkant van de vallei, maar dat houdt in dat we morgenochtend de zon aan onze kant hebben.
We zetten de tenten op en trekken gauw wat warmers aan want in de schaduw is het toch wel fris. Het kampvuur maakt het dragelijk, maar het is niet zo'n goed vuur als gisteravond. Minder goed hout. Als er verderop een vrachtwagen met boomstammen stopt gaat Pascal er op de fiets op af en weet een boomstam te regelen. Maar hoe krijg je een boomstamklein zonder zaag. Geen nood, onze chauffeur regelt een zaag en bijl en even later wordt dit door een man te paard gebracht. Ook nu hebben we buren die ons helpen. De chauffeur en Mark gaan zagen en zo hebben we toch nog een behoorlijk kampvuur.
We liggen om negen uur net in onze tent als het begint te regenen!

Maandag 25 augustus

Wat een verrassing als we om half 8 opstaan. Het sneeuwt!! Eerst nog zachtjes, maar al snel behoorlijk hard. We kleumen wat bij het kampvuurtje en in de tent.
Pascal gaat met de schauffeur met de bus kijken hoe het in de volgende vallei is en wat de toestand van de weg is. Amra gaat bij onze buren hout halen, want het kampvuur is niet veel meer en we weten niet hoelang het nog blijft sneeuwen. Inmiddels is alles bedekt met een laagje sneeuw en wordt de wereld steeds witter. Wie verwacht er nou sneeuw in augustus. we zitten wel op 2400 meter, dus..?

Amra komt terug met hout en paardemest als Pascal terugkomt van de andere vallei. De weg is sneeuwvrij en we kunnen ons aankleden en de tenten opbreken. Inmiddels klaart het op en stopt het met sneeuwen.

Volgens de beschrijving Pascal is de weg vandaag beter dan die van gisteren. Daarin verschillen we toch wel definitie wat 'veel beter' is.
We klimmen eerst 5 kilometer naar 2600 meter, onze hoogste pas deze trip. Daarna met de wind in de rug naar beneden. Het gaat zo voorspoedig dat we de koffiepauze verleggen naar 22 km ipv 15 km. De weg bestaat nog steeds uit veel grind en zand en af en toe een riviertje.

Bij de koffiepauze besluit ik af te haken en in de bus te stappen. Ik heb het erg koud en voel mij niet erg fit. Achteraf ben ik blij dat ik dat heb gedaan want we rijden door hele stukken rivierbedding met overal stenen!! Het uitzoeken van een goede lunchplek is niet eenvoudig en later blijkt dat we voor de fietsers ook niet zichtbaar waren en Pascal en Ad naar de bus hebben moeten zoeken.
Het zonnetje doet zijn best maar door de koude wind blijft het fris.

Na de lunch begint de laatste krachtinspanning voor vandaag; een klim van 4 km en steil. Daarna 4 km naar beneden waar we ons kamp opslaan. In het zonnetje maar de wind is erg hard en koud. Het is zelfs zo koud dat we in de bus eten en om acht uur al in onze tentjes liggen.
's Nachts is het erg koud en pas tegen de ochtend gaat de wind liggen.

Dinsdag 26 augustus

Dit was onze laatste kampeernacht. Vandaag rijden we naar Bayankhongor waar we weer in een hotel overnachten.

Na een koude en winderige nacht, 0 graden C, staan we op in het zonnetje en met weinig wind. We warmen ons in het zonnetje, daar kan ons kampvuurtje niet tegen op.
Om 8 uur ontbijten we en we zitten om 9 uur op de fiets. De eerste 12 km tot het dorpje Erdenetsogt gaan soepel doordat we afdalen en de wind in de rug hebben! Na het dorp wordt de weg weer grind en stenen en komt de eerste stevige klim. op de top hebben we een mooi uitzicht over de vallei.
De rest van de weg is grind, stenen en zand en nog twee klimmetjes. Op de top van de laatste klim is de lunch en maken we de groepsfoto. Na drie dagen kamperen ziet iedereen er toch iets anders uit!

Na de lunch nog 12 kilometer met vooral grind, zand in combinatie met wasbord en tegenwind! We moeten ook nog een paar riviertjes doorwaden en dan is het daar: Asfalt! Na 4 dagen onverhard zijn we erg blij met het asfalt.

We gaan eerst uitblazen in hotel Seoul om vervolgens naar een ander hotel te gaan om te overnachten.
's Avonds gaan we in de VIP-room van een restaurant eten. Pascal heeft twee Mongoolse gerechten besteld die goed smaken.

Woensdag 27 augustus

Vandaag van Bayankhongor baan Avaikheer, zo'n 200 kilometer. Hiervan doen we er 40 op de fiets en de rest met de bus. het is zonnig weer.

Na het onbijt met gebakken eieren, stappen we om half 9 op de fiets. De was is helaas nog niet droog en gaat vochtig in de bagage.
De eerste 18 kilometer gaan voornamelijk over asfalt en we hebben de wind in de rug. Na 18 km is het asfalt over en verandert de weg in een combinatie van grind, zand en wasbord met natuurlijk wind tegen!
Eerst een klim van 3 kilometer en daarna een aantal kleinere klimmetjes (vals plat volgens Pascal, wederom een verschil in defenitie).
Het is half 1 als we bij de lunchplek aankomen. De fietsen gaan op de truck met de bagage en 5 personen want het extra busje is niet aangekomen!
We zitten hier aan de rand van de Gobi-woestijn en het landschap is erg ruig en onherbergzaam.

We vertrekken om half 2 in het busje naar Avaikheer en zijn daar om half zes. De weg is onverhard en hobbelig en we stuiteren soms door het busje. De vrachtwagen moet stoppen bij de politiepost en de 5 achterin de vrachtwagen moeten overstappen op een busje, dat eerst daar naar toe moet rijden. Uiteindelijk komen ze om zeven uur aan in het hotel, zwart van het stof.

Het hotel is niet bijzonder maar we hebben een bed (1.40m breed) en een warme douche.
We eten 's avonds in het hotel. Aardappel- en wortelsalade en rijst met goulash, rundvlees en schapenvlees. Het rundvlees is erg mals en lekker.

Morgen wordt weer een lange dag en Pascal wil om half 8 vertrekken op de fiets.

Donderdag 28 augustus

We staan om half 7 op en zitten om 7 uur aan het ontbijt. Aruka en Amra hebben voor iedereen eieren gebakken.
Het si uiteindelijk kwart voor 8 als iedereen klaar is. Het heeft geregend en het is nog steeds bewolkt. De temperatuur komt niet boven de 10 graden C uit. Brr!

Zodra we Avaikheer uit zijn hebben we harde wind tegen. De weg golft door het landschap en we gaan weer in peleton rijden met 2 man voorop die na 5 kilometer door twee anderen worden afgelost.
Het is koud en we balen allemaal van de wind. Na 30 kilometer mogen we afstappen en gaan de fietsen weer op de truck. We rijden met twee busjes naar Ulaanbaatar, zo'n 370 kilometer. Na 100 kilometer komen we aan bij de lunchstop. Hier zijn we de eerste dag ook gestopt voor de lunch en gestart met fietsen. Hier nemen we officieel afscheid van onze mongoolse begeleiders.

Na de lunch is het nog zo'n 200 kilometer naar Ulaanbaatar waarvan 70 kilometer onverhard. Na gisteren valt deze weg reuze mee. Weinig kuilen en gaten.
We zijn uiteindelijk om zeven uur bij het hotel. We liepen vast in de avondspits in Ulaanbaatar en die doet niet onder voor de spits in Nederland!
Snel onder de douche gegaan en om half negen zijn we in het Koreaanse restaurant, waar Pascal onze favoriete gerechten heeft besteld. We zitten allemaal te smikkelen. Dit is toch wel veel lekkerder dan Mongools!

Om tien uur zijn we weer terug op onze kamer. Lekker slapen op een zacht bed!

Vrijdag 29 augustus

Vandaag hebben we een vrije dag.

Ik heb lekker geslapen en ben om half 8 wakker. het heeft vannacht geregend en het regent nog steeds als we gaan ontbijten.
Als we om 10 uur naar buiten gaan is het droog geworden. We gaan eerst koffie drinken in Cafe Amsterdam en dan souvenirs kopen in State Department Store. De souvenirs vallen een beetje tegen, veel kitsch en uiteindelijk kopen we twee sleutelhangers en twee boekenleggers.

Tegenover de State department Store is een outdoor-shop waar ze voor weinig geld Columbia en North Face kleding verkopen, gemaakt in China. Waarschijnlijk niet echt maar dat zie je er niet aan af. Voor 30 euro heb ik een jack met met uitritsbare fleece en Ad koopt een windstopper anex regenjack. Voor dat geld kan je het niet laten liggen.

Het is inmiddels tijd voor de lunch dus gaan we maar weer naar Cafe Amsterdam, waar het behoorlijk druk is. Na de lunch nog wat rondgelopen in Ulaanbaatar en om half 4 zijn we weer terug in het hotel.

Om half zes vertrekken we naar een voorstelling met traditionele dans en muziek. De voorstelling lijkt een beetje op die in Kharkhorin, maar dan met meer instrumenten en zangers. Het blijft toch heel bijzondere muziek en zang.
Na de voorstelling lopen we naar een Chinees restaurant waar Pascal de gerechten al heeft besteld. Ook hier is het eten goed en smakelijk.

Zaterdag 30 augustus

Vandaag staat onze laatste fietstocht op het programma. We gaan naar het Nationaal Park Terelj, dat in de buurt van Ulaanbaatar ligt. Daarvoor wordende fietsen eerst op de pick-uptruck gezet en gaan we met de bus naar het park. Bovenop de heuvel stappen we op de fiets. Het is zonning weer en de temperatuur wordt vandaag wel 19 graden, maar om half 10 is het pas 10 graden!

Het park lijkt een beetje op de Alpen, heuvelachtig en groen. Het enige dat afbreuk doet aan de Alpen zijn de toeristen-ger-kampen. Die heb je toch niet in Zwitserland. Het landschap is mooi en we fietsen zo'n 28 kilometer tot het asfalt ophoud. We komen ook langs de 'Schilpad rots', een steen die zoals de naam al doet vermoeden lijkt op een schildpad.
We fietsen terug naar het ger-kamp waar we lunchen. Champignonsoep en aardappelsalade met plakjes worst.
Na de lunch fietsen we naar het begin van het park en worden de fietsen weer op de pick-up truck gezet en rijden we terug naar Ulaanbaatar, het hotel. Dit is he einde van de fietstocht en de fietsen moeten worden schoongemaakt en ingepakt voor de terugreis morgenochtend. Het schoonmaken gaat wel snel maar Ad en Herman zijn een behoorlijk tijd bezig met het inpakken van de fietsen. Ze hebben nog net tijd om even te douchen en om te kleden en dan lopen we nog gauw even naar de winkelstraat. Herman wil nog iets van kasjhmir meenemen voor zijn vrouw, maar moet dat nog wel kopen.

Om half zeven lopen we naar een Koreaans restaurant waar Pascal de gerechten al heeft besteld. Ook hier is het eten goed en smakelijk. En weer eten we ons buikje rond. Dat is onze laatste avond samen en het einde van de vakantie. Na het eten nemen we afscheid van elkaar. Niet iedereen vertrekt morgenochtend naar Nederland.

Zondag 31 augustus

Om half 4 loopt de wekker af!! Even bij de andere deuren langs om te controleren of iedereen wakker is. Behalve Ava is iedereen al op.
Om kwart over 4 staat iedereen klaar en is ons vervoer er ook. Alleen het busje voor de bagage laat nog even op zich wachten, maar is er om half 5. Het is koud buiten, slechts 5 graden. Brrr!
Pascal komt afscheid nemen en ons uitzwaaien. Over 2 maanden zien we hem weer terug op de Filippijnen.

De rit naar de luchthaven verloopt soepel en om 5 uur zijn we in de vertrekhal. Daar is het al behoorlijk druk ondanks het vroege tijdstip. We moeten wachten tot alle passagiers voor de vlucht naar Seoul binnen zijn voordat wij mogen inchecken. Ze veroorzaken behoorlijke opstoppingen omdat hele families afscheid komen nemen van hun dierbare en ze die allemaal zo lang mogelijk willen zien.

Om half 6 mogen wij eindelijk door om in te checken. Dat gaat heel soepel. Eerst worden de fietsen gelabeld en daarna de tassen en er wordt niet op gewicht gelet. Gelukkig maar, want we hebben een paar kilo overgewicht!
Bij de douane duurt het wat langer maar we hebben tijd genoeg. Uiteindelijk zijn we alle zes door de douane en verorberen ons ontbijtje dat we mee hebben gekregen van het hotel. Pascal heeft ons ook nog voorzien van Mongoolse eierkoeken, een kruising tussen een eierkoek en een gevulde koek, als ontbijt.

We vliegen weer met een Toepolev naar Moskou. Wat een krappe bende en een belabberde service. Gelukkig duurt de vlucht slechts 6 uur!
We komen iets later dan gepland op Moskou aan en hebben 40 minuten tot onze volgende vlucht naar Londen vertrekt. We halen de vlucht met gemak, maar hebben onze twijfels over de bagage. In Amsterdam zal blijken dat deze twijfel terecht is geweest. De tassen worden op dinsdag bezorgd en de fietsen op donderdag.
Op de vlucht naar Londen hebben we gelukkig wel genoeg beenruimte. Op Londen blijkt onze vlucht minimaal een uur vertraging te hebben. Uiteindelijk komen we pas om half 8 aan op Schiphol i.p.v. 16.55 uur. Daar worden we door Frank opgewacht en zijn we om negen uur thuis.

Einde van de fietstocht door Mongolië. Een hele belevenis waarbij we veel van Mongolië hebben meegekregen qua natuur en de mensen, maar ook wel een beetje een survivaltocht met alle ontberingen die we hebben doorstaan, maar die maken de tocht ook memorabel.