Filippijnen 2008
Na de inspannende fietstocht door Mongolië wilden we wel eens een fietsvakantie doen met de nadruk op ‘vakantie’. Volgens de website van Tropical Cyclist is de tocht over de Filippijnen geschikt voor iedereen en wordt er van beachressort naar beachressort gefietst. Dat vonden we een goed vooruitzicht en besloten we mee te gaan naar de Filippijnen. Waar we geen rekening mee hielden is dat het op de Filippijnen warm en vochtig is en dat Pascal’s definitie van ‘vrijwel vlak’ anders is dan die van ons.
Zaterdag 8 november
Na een voorspoedige vlucht komen we om half 12 lokale tijd aan in Cebu. Het begint al goed, want het regent als we het vliegtuig uitstappen. We hebben te maken met het staartje van de tyfoon.
Pascal staat ons op te wachten op het vliegveld en met z’n zevenen vertrekken we naar ons hotel in Cebu. De groep zit verdeeld over twee hotels en wij hebben een kamer op de 12e verdieping. We hebben goed uitzicht over de stad.
Na een verfrissende douche gaan we Cebu een beetje verkennen. Wat rondlopen en wat drinken.
Om drie uur gaan we met z’n allen onze fietsen ophalen. Onze fietsen zijn gloednieuw en rijden goed. De fietsen verder fietsklaar gemaakt voor morgenochtend. Banden oppompen, pedalen wisselen, zadel instellen enz. Daarna gaan we naar de markt. Het is er erg druk en ze verkopen er van alles. Wat opvalt is dat de mensen zo enthousiast op ons reageren. Veel hello en lachen.
De stad is erg druk. Veel verkeer dat door elkaar door rijdt en veel mensen. Het is een echte Aziatische stad met uitzondering van de vele kerken. Een erfenis van de Spanjaarden.
Ons welkomstmaal bestaat uit een grote pan grote garnalen, rijst en salade. Mooie gelegenheid om elkaar nader te leren kennen. Iedereen is moe naar de reis en we gaan om negen uur naar onze kamers. Morgenochtend moeten we om half 5 op omdat we op tijd in de haven moeten zijn voor de boot van 6.00 uur naar Siquijor, met een tussenstop in Tagbilaran.
Zondag 9 november
Na een korte en rommelige nacht waarin we weinig hebben geslapen door de overgang en het lawaai op straat staan we om half 5 op. De wekservice heeft niet bij iedereen goed gewerkt, dus een aantal groepsleden moet zich haasten want we vertrekken om vijf uur naar de haven. Het ziet er naar uit dat de ferry gaat, maar dat weet je nooit zeker.
We fietsten naar de haven en de bagage volgt in de taxi. Het is nog rustig op straat en we pikken diverse rode stoplichten mee. De fietsen en de bagage ingeleverd en Pascal heeft als ontbijt donuts en tosti’s met koffie geregeld.
De ferry moet om 6.00 uur vertrekken, maar dat wordt vandaag iets later. Het is uiteindelijk 8 uur als we vertrekken, maar we moeten in Tagbilharan uitstappen en om 17.00 uur op de andere ferry naar Siquijor te nemen. Pascal is gelukkig bekend op Bohol en weet nog een leuke route naar Alona beach. Het is een tochtje van 20 km heen en 20 km terug. Mooie afstand om weer in te komen.
Om half 11 komen we van de ferry en stappen we op de fiets. Het is vandaag stralend mooi weer met veel zon en 30 graden C. Dat is 20 meer dan in Nederland. We moeten wel wennen aan de warmte, maar niet klagen want uiteindelijk komen we ook voor het mooie weer! De rit eindigt in een ressort aan een mooi wit strand en een warme zee. Na de heerlijke lunch gaan we de zee in en een aantal groepsleden laat zich daarna masseren.
We stappen om drie uur weer op de fiets. Het is inmiddels een stuk koeler geworden en het lijkt te gaan regenen. We fietsen in een lekker tempo naar de haven waar we om vijf uur arriveren. Ruim op tijd voor de ferry van zes uur.
De wijziging van de route van de ferry heeft tot gevolg dat we pas om 21.00 uur op Siqujior aankomen. Dat wordt een laat diner.
Om half 10 staan we op de kade met al onze spullen en worden met een busje naar Coco Grove ressort. Hier blijven we 3 nachten. Onderweg begint het te regenen en als we bij het resort aankomen regent het nog steeds. We hebben allemaal een cottage met een zitje en een mooie badkamer. Onze cottage heet Seaview en ligt pal aan het strand. Na de verfrissende douche gaan we eindelijk eten. Het is inmiddels half 11 geworden. Ook hier is het eten weer erg lekker en om 12 uur liggen we eindelijk in bed. Dit was een hele lange dag.
Maandag 10 november
We hebben uitgeslapen tot 7 uur en gaan daarna ontbijten. Lekkere mango pannenkoeken voor mij en een uitgebreid Amerikaans ontbijt voor Ad.
We stappen om half 9 op de fiets samen met Corrie, David en Sandrine. Het is zonnig en nog redelijk koel. We rijden over de kustweg die redelijk golvend is. Soms moeten we behoorlijk kracht zetten om boven te komen. In het dorpje Larena slaan we te vroeg af en er volgt een stevige klim. Dit was niet de route die Pascal bedoelde. Als we weer terug zijn bij de weg komen we de andere groepsleden ook tegen. Zij hebben hetzelfde probleem. Uiteindelijk komen we toch op de kustweg uit. Die nog steeds golvend is.
Bij 25 km is het tijd voor koffie, maar ‘la Costa Café’ rijden we in eerste instantie voorbij. Een stukje terug gereden en vanaf de andere kant is het bord wel goed zichtbaar.
Na een pauze van ruim een half uur vertrekken we om kwart over 11 naar Maria, waar de lunch is. Ad en ik rijden even lekker door met zijn tweeën en zijn om 12 uur in Maria. Pascal is drukdoende de lunch te regelen. Fruit van de markt, drinken bij een klein winkeltje en bij een restaurantje koopt hij de hele voorraad eten voor vandaag op.
Tijdens de lunch krijgt David een telefoontje uit Nederland dat Corrie haar vader is overleden. Daar gaat de vakantie. Pascal regelt dat ze morgen terug kunnen naar Nederland. Corrie en David fietsen nog wel de rest van de tocht van vandaag uit.
Na de lunch stappen Willem, Mariëtte en Conny in de jeepney. Zij worden naar de top van de klim gebracht en pakken dan de afdaling naar Coco Grove resort. De jeepney rijdt dan weer terug naar beneden zodat anderen daar kunnen instappen naar de top en dan de afdaling doen.
Uiteindelijk stapt alleen Roel in de jeepney met zijn fiets en de Annemarie, Sandrine, Ad en ik doen de klim. Ad coached Sandrine en Annemarie en we komen allemaal boven. De afdaling gaat lekker maar duurt helaas te kort. De laatste 5 kilometer moeten we toch nog trappen. Geheel onverwacht is daar dan Coco Grove resort op 71 kilometer.
Ik heb de hele dag ruzie gehad met mijn zadel. Deze zakt telkens weer naar beneden en dat rijdt niet lekker. Zelfs zand ertussen helpt niet. Verder is mijn fiets goed. Ad zijn fiets begeeft het tijdens de klim. De derailleur is weer losgeraakt. Gelukkig staat de fiets van Roel in de jeepney en kan Ad toch nog door fietsen. Het gevolg was wel dat Roel nu ook de afdaling niet kon doen, maar dat vond hij niet zo heel erg.
’s Avonds eten we heel gezellig aan de rand van het zwembad. Pascal heeft weer allerlei lekkere gerechten besteld. Het is tevens de laatste avond dat Corrie en David bij ons zijn. Morgenochtend vroeg vertrekken ze met de ferry naar Cebu en overmorgen vliegen ze via Hong Kong terug naar huis. Het is raar om zo afscheid te moeten nemen.
Dinsdag 11 november
Ook vandaag mogen we tot zeven uur uitslapen. Vandaag gaan we eerst naar de watervallen en daarna over het hoogste punt van het eiland, 550 meter, weer naar Coco Groove.
Mariëtte en Willem gaan vandaag met de jeepney mee i.p.v. met de fiets. De overige zes gaan fietsen. De afdaling van gisteren is vandaag de klim, maar deze valt reuze mee.
Na 20 kilometer komen we bij de waterval. Het is een mooie waterval en we gaan allemaal het water in, dat niet te koud is. Even laten drogen in de zon en weer ons fietsgoed aan.
Na een stuk bananencake en wat water zijn we klaar voor de klim van 12 kilometer. Het is heel erg warm en de klim erg zwaar. Na 6 kilometer heb ik het helemaal gehad en stap ik samen met Annemarie in de jeepney tot de top. Sandrine gaat stug door en komt al fietsend en lopend op de top. Een geweldige prestatie gezien de omstandigheden.
De afdaling gaat door een stuk tropisch regenwoud. Erg mooi en ook duidelijk anders als de rest van de route. In het dorpje Cantabon wacht Pascal ons op met cola. Ad en Roel zijn er nog niet en we vermoeden dat zij de afslag bij 29,5 km hebben gemist. We rijden met Pascal verder en Walter gaat met de jeepney terug om te zien waar ze zijn. Ze hebben geen van beide geld en de routebeschrijving bij zich. Maar volgens Pascal kent iedereen op het eiland Coco Groove dus dat moet goed komen.
Als we aankomen in Coco Groove zijn Ad en Roel net drie minuten binnen. Ze hebben 65 km gefietst, een tropische regenbui gehad en veel lol gehad. Inderdaad kent iedereen Coco Groove want als ze het vroegen kon men ze de weg wijzen. Ze zitten samen aan een tafeltje aan het strand in afwachting van hun welverdiende lunch. Het is inmiddels half drie dus dan heb je wel trek.
De anderen schuiven ook aan nadat ze hebben gedoucht. We besluiten onszelf te tracteren op een lekker ijsje.
De rest van de middag een beetje in de hangmat gelegen en boekjes gelezen tot zonsondergang om vijf uur. Daarna de tas weer ingepakt. Morgen gaan we naar het eiland Bohol met de ferry.
Weer heel vroeg op!!Tijdens het diner worden Filippijnse liedje voor ons gezongen en zingt ook de gehele crew een liedje voor ons omdat het onze laatste avond in Coco Groove Resort is.
Woensdag 12 november
Gisteravond bliksemde het al en het heeft de hele nacht door gedonderd, gebliksemd en geregend. De stroom valt uit zo ook de airco. Het wordt gedurende de nacht steeds warmer in het huisje en dat slaapt niet prettig.
Om half 5 worden we gewekt en maken ons klaar voor de boottocht. Het regent dan nog steeds.
Wij gaan met de bagage en de fietsen naar de haven waar Pascal op ons wacht. Hij is vooruit gegaan op de fiets door de regen en in het donker. Het is even spannend of de bagage wel op tijd is want de jeepney komt niet. Blijkt dat de bagage is overgeladen in een truck die ook nog andere toeristen mee heeft genomen. Gelukkig zijn we nog op tijd voor de boot.
Even na 6 uur vertrekken we eerst naar Dumaguete. Hier stappen veel mensen uit en nog meer mensen in, waaronder een groep journalisten. Willem en Mariëtte worden geïnterviewt door iemand van de ANWB met natuurlijk foto’s bij de fietsen!
Om half 10 zijn we in Tagbilharan en gaan we eerst wat eten en drinken voor we op de fiets stappen. We rijden eerst naar het Tarsier Sanctuary waar we de oudste primaten bekijken. Het zijn hele kleine wezentjes met grote bolle ogen en een lange staart. Het is een kruising tussen ET en een gremlin.
Na een fikse regenbui vervolgen we onze weg naar Nuts Huts in Loboc. De weg wordt vernieuwd en we moeten door modder en plassen rijden en zitten dus helemaal onder de prut! Als beloning volgt een mooie afdaling naar Loboc. Daar wachten we op de anderen en worden dan met een bootje over de rivier naar Nuts Huts gebracht. Een soort resort, eenvoudiger dan afgelopen dagen, maar wel mooi gelegen. Voor het restaurant moeten we 121 treden naar boven lopen. Oef!
Het is inmiddels half 3 en Pascal heeft als lunch soep, mini-loempia’s en patat besteld. Dat gaat er best wel in. Na de lunch lopen we de 121 treden weer af naar ons huisje. Het ziet er heel knus uit aan de buitenkant. Aan de binnenkant is het simpel. Twee bedden met klamboe, een tafeltje en een badkamer met douche (koud water). We frissen ons op en nemen dan boekjes enz. mee naar boven, weer 121 treden, en gaan in het restaurant uitrusten. Voor een aantal zeer letterlijk want zij vallen in slaap.
Om 7 uur wordt het avondeten geserveerd. Ook weer erg lekker. Over het eten mogen we zeker niet klagen. Conny en Annemarie zijn niet helemaal blij met hun onderkomen vanwege de mogelijke aanwezigheid van insecten en andere dieren. Zij blijven ook zo lang mogelijk op, zodat de nacht kort duurt.
Donderdag 13 november
We hebben goed geslapen en zijn al om half 7 wakker en op. Alle spullen ingepakt en de tassen klaargezet voor de boot. Weer de 121 treden op voor het ontbijt. Pascal is drukdoende met de fietsen en brengt voor de dames (=7x) de fietsen de volgende 121 treden naar boven, waar we straks op de fiets kunnen stappen. De mannen moeten hun fiets zelf naar boven brengen.
Het ontbijt is heerlijk. Lekkere broodjes en muesli met yoghurt en fruit. Een goed begin van de dag. We moeten vandaag 91 kilometer fietsen naar Ubay met een klim in de eerste 12 kilometer.
Iedereen is vroeg aan het ontbijt en om 8 uur gaan we op pad. Eerst 900 meter naar de weg lopen over een onverhard pad en dan het asfalt op. We vertrekken met z’n allen maar op de klim raken Ad en ik de rest kwijt. De klim valt reuze mee en gaat lekker soepel. Op 15 kilometer wachten we in Bilar op de rest en is het tijd voor een drinkstop. Iedereen is lekker de heuvel opgeklommen.
Na de drinkstop rijden we verder naar de Chocolate Hills, 15 kilometer verderop gelegen. Het weer werkt niet mee want we krijgen drie fikse buien over ons heen en zijn tot op het hemd toe nat.
We zijn om half 12 op het uitkijkpunt van de Chocolate Hills. Dit is een groep van 1268 conische heuvels. Er zijn verschillende verhalen over het ontstaan van deze heuvels.
Na het eten lopen we nog even naar het uitzichtspunt, maar door de regen is het uitzicht beperkt.
We vervolgen onze weg naar Ubay. Bij 60 kilometer kunnen fietsers die het genoeg vinden in de volgwagen stappen. Alleen is de volgwagen vooruitgereden en weten we niet waar deze is gebleven. Conny had zich voorgenomen in te stappen en besluit toch maar de volle 90 kilometer te rijden. We nemen even een drinkpauze en nog geen kilometer verder staat de volgwagen alsnog te wachten. Conny is inmiddels zover dat ze toch verder fietst. Mariëtte stapt een paar kilometer verderop toch nog in de volgwagen.
In Trinidad is het nog 15 kilometer naar Ubay, maar we hebben trek gekregen en nemen iets lekkers bij de bakkerij op de hoek. Dat is wel lekker hier, er is in vrijwel elk plaatsje een bakkerij die zoete broodjes en koekjes verkopen. Mijn favoriet zijn de chocolade cakejes, maar de bananencake smaakt ook goed.
J&N Lodge is een eenvoudig maar net onderkomen. Pascal heeft voor drankjes en chips gezorgd. Dat lusten we wel na zo’n lange dag. Het is inmiddels al half vijf geweest als we aankomen bij J&N Lodge. De kamers zijn smal en de douche werkt niet, dus moeten we mandiën. Is ook goed, als ik mij maar kan opfrissen na zo’n dag fietsen.
’s Avonds eten we aan een lange tafel bij de keuken. Pascal heeft weer allerlei lekkere gerechten besteld. Van het fietsen zou je moeten afvallen, maar met al dat lekkere eten gaat dat niet lukken.
Morgen gaan we met de boot naar het volgende eiland; Leyte.
Vrijdag 14 november
We hoeven niet zo vroeg op, maar zijn toch al om half 7 wakker. Tassen inpakken en ontbijten voor we op de boot naar Leyte stappen.
De boot is geen ferry zoals de vorige keren, maar veel kleiner en met drijvers aan de zijkanten. Niet helemaal mijn soort boot! De boot vertrekt om 9 uur en drie uur later komen we aan in Bato op Leyte. De boottocht viel achteraf reuze mee.
In Bato regent het weer en gehuld in regenjassen en capes fietsen we naar het centrum van Bato, waar Pascal vervoer naar Ormoc moet regelen voor de bagage en voor ons tot BayBay. We kunnen vast gaan eten en even later heeft Pascal een stadsbus ‘geregeld’. De chauffeur heeft alle 15 passagiers uit de bus gezet en de bus aan Pascal verhuurd. Hier kan ook echt alles!
Met alle bagage, fiesten en fietsers rijden we naar BayBay waar we op de fiets stappen voor de 44 kilometer naar Ormoc. Eerst gaan alleen Roel, Annemarie, Sandrine en ik fietsen, maar uiteindelijk gaan Conny, Willem en Mariëtte ook mee. Het regent nog steeds een beetje.
De weg is glooiend en het landschap is mooi. De eerste 30 kilometer zit er zo op, maar de laatste 10 kilometer kosten meer moeite. De 90 kilometer van gisteren laten zich gelden. Uiteindelijk komen we bij Sabin Resort Hotel. Een zeer luxe hotel met zwembad en gelegen een zee.
Pascal wacht ons op met chocolade taart en drinken. Door de bootreis en het vervoer zijn we pas om half 3 gaan fietsen en komen om 5 uur aan in het hotel. Al met al toch wel een lange dag, maar morgen hebben we een rustdag.
’s Avonds genieten we van onze wel verdiende maaltijd met lekkere salades en groentes.
We kunnen morgenochtend op de fiets of met vervoer naar Lake Danao gaan om daar op een vlot fruit te eten en weer terug te gaan. Niemand wil fietsen en in eerste instantie zijn er weinig gegadigden voor de vervoersoptie, omdat we al om 8 uur vertrekken en de meeste fietsers uit willen slapen. Pascal gaat natuurlijk fietsen!
Zaterdag 15 november
We hebben al 6 dagen gefietst en gereisd.
Ons ritme is inmiddels helemaal aangepast aan het fietsritme dat we vanzelf wakker worden om half 7. Ik sta op want ik wil mee naar het meer en Ad blijft nog even liggen want hij blijft op het resort.
Uiteindelijk gaat Ad toch maar mee en dat geldt ook voor Conny en Annemarie en zo vertrekken we om half 9 toch nog met 6 personen naar het meer.
Pascal is al vooruit gefietst en kijkt verbaasd op als hij ziet dat we met z’n zessen zijn. Het uitzicht valt in het water doordat het regent. Onderweg begon het te regenen en is niet meer opgehouden. Gelukkig is het vlot overdekt en eten we gezellig in de regen fruit op een vlot op Lake Danao.
Ondanks de regen is de omgeving wel heel mooi. Het meer ligt op 700 meter middenin het regenwoud. Dat is goed te zien aan de vegetatie.
Na een half uurtje dobberen gaan we weer met de mini-cab naar beneden. Naar mate we verder naar beneden rijden wordt het ook warmer en om half 12 zijn we weer terug in het hotel. Het was een leuk tochtje ondanks de regen.
Pascal heeft als wisselgeld een zak met Jacobsschelpen gekregen en Roel heeft gevraagd of de keuken ze voor ons bereiden. Naast onze eigen bestellingen krijgen we ook twee schalen met schelpen. Ze hebben ze pittig gekruid en smaken wel, maar zijn een beetje taai.
De rest van de middag aan het zwembad gelegen en een beetje gelezen en uitgerust. Een echte rustdag dus.
Zondag 16 november
Vandaag kunnen we op drie momenten starten; direct en dan 94 km fietsen, na 27 kilometer in Kananga of na 41 kilometer in Lemon. Roel, Ad en ik gaan voor de volle 94 kilometers en moeten daarom om half 8 starten. De andere fietsers volgen om 8 uur in de volgwagen en stappen of in Kananga of in Lemon uit.
We zijn al om 6 uur wakker en gaan om half 7 ontbijten. De bediening is vandaag niet erg vlot en we zijn pas om half 8 klaar met ontbijten. Roel, Ad en ik stappen dan op de fiets. In tegenstelling tot gisteren is het vandaag stralend blauw en zonnig. De eerste 8 kilometers zijn vals plat maar later wordt het meer glooiend en kunnen we een lekker gangetje maken. We hebben zelfs tijd om te stoppen om foto’s te maken.
Na ruim een uur zijn we in Kananga en wachten daar op Annemarie en Sandrine die daar op de fiets zijn gestapt. Tevens aanvulling van water en wat banaantjes gegeten. Tussen 31,5 en 35,5 kilometer ligt een pittige klim en daar valt het groepje uit elkaar. Sandrine en Annemarie rijden met elkaar en ik rijd met Ad en Roel mee. De klim valt uiteindelijk wel mee en daarna blijft de weg stevig glooiend met af en toe een lekkere afdaling.
Vlak voor de top van de klim gaat Roel zijn fiets stuk en in Lemon zetten we het achterwiel uit de reserve fiets in de fiets van Roel. Gelukkig komt Pascal voorbij en die richt het achterwiel voor Roel.
Annemarie en Sandrine zijn al verder gereden. In het dorpje Leyte drinken we wat en halen een broodje bij de bakker. Na Leyte komen we eerst Willem en Mariëtte tegen, zittend op de vangrail en even later Annemarie, Sandrine en Conny zittend in het wachthuisje. Uiteindelijk zitten we allemaal in het huisje. Eventjes uit de zon, want die is wel erg sterk.
We rijden met z’n allen verder tot Biliran waar we wat te drinken en chipjes kopen. Het is nu nog 20 kilometer tot Naval.
Marvin’s Hotel is van verre te herkennen. Het is namelijk knal oranje. Na 96 kilometer zijn we eindelijk bij het hotel. Pascal heeft voor soep en drinken gezorgd. Daar zijn we wel aan toe. We hebben niet geluncht en het is inmiddels half 3 geworden.
Na het eten gaan we naar het zwembad, maar in de ruimte daarnaast begint net een kerkdienst. In allerijl worden kamerschermen neergezet om de kerkgangers niet af te leiden van de kerkdienst. Wie verwacht nu dat bij het zwembad een kerkdienst wordt gegeven!
’s Avonds hebben we weer een uitgebreide maaltijd met keuze uit vlees en vis. Volgens Pascal koken ze altijd teveel zodat het personeel de restanten op kan eten. Er is nog een klein probleempje met het dessert. Pascal heeft twee bakken ijs gekocht en tussen 6 en 8 uur is op wonderbaarlijke wijze een bak ijs verdwenen. Helemaal in het niets opgegaan. Later blijkt dat andere gasten een bak ijs hebben verorberd. Nu hebben we alleen keuze uit caramelijs, wat overigens erg lekker is.
Maandag 17 november
Vandaag gaan we een rondje Biliran noordelijke tour fietsen (86 kilometer).
We staan om 7 uur op om te ontbijten en zitten om 8 uur op de fiets. We fietsen eerst het eiland over naar Caibiran. Daarin zit een pittige klim van 4 kilometers en de weg is afwisselend geasfalteerd en onverhard. Dit is in de afdaling wel lastig. We kunnen daardoor niet zo hard afdalen. Ben je net op snelheid moet je vol in de remmen.
Bij 22 kilometer staan Ad en Roel te wachten want ze weten niet welke richting ze op moeten. Geen van beide heeft een routebeschrijving en ze waren bijna de verkeerde kant opgefietst. De weg is nu definitief onverhard, soms gravel, soms keien en alles er tussenin. In Culaba staat Pascal’s fiets langs de weg als teken waar we gaan eten. Bij een restaurantje krijgen we rijst, groenten, veel vis en banaantjes als lunch.
Na de lunch stap ik in de volgwagen voor 24 kilometer. Dit is alleen maar onverhard en glooiend wegdek en dat in combinatie met de zon is niet fijn. Ad, Roel, Annemarie en Sandrine bikkelen verder. 18 kilometer voor Marvin’s stap ik weer op de fiets en rijd samen met Sandrine de laatste 18 kilometers. We komen om 3 uur aan bij Marvin’s. Ad en Roel zijn dan al een uur binnen. Ook vandaag staat de soep klaar en de mangoshakes komen even later. Je groeit hier nog helemaal dicht van al dat eten!
De rest van de middag wat gelummeld.
Om 7 uur staat het diner weer klaar. Vandaag een goede dag voor de vis liefhebbers. Krab, gefrituurde garnalen en inktvis. Voor Sandrine spaghetti zonder vlees en Ad ontfermt zich over de kipkluifjes. En als dessert hebben we mango-ijs en ijs met chocoladecake. Vooral het mango ijs is erg lekker.
Dinsdag 18 november
Vandaag weer terug naar Ormoc. Dezelfde weg als twee dagen geleden, maar nu in omgekeerde richting.
We beginnen de dag goed met een lekker ontbijt en een portie caramelijs voor de liefhebbers. Om 8 uur staat iedereen klaar voor vertrek. Ik kan merken dat ik gisteren het zwaarste deel niet heb gefietst want het fietsen gaat erg lekker en soepel.
De eerste 20 kilometers tot Biliran fietst iedereen met gemak. We hebben ook geluk met het weer, want het is een beetje bewolkt. Na de brug van Biliran naar Leyte volgt een klim en daar raken we een aantal fietsers kwijt. De rest van de weg is glooiend tot een paar kilometer voor Leyte waar een paar pittige klimmetjes volgen. Bij de drinkstop in Leyte verzamelen we ons weer. Sandrine en Mariëtte zijn op 30 kilometer in de volgwagen gestapt. Zij vonden het genoeg voor vandaag. Willem, Conny en Roel rijden verder tot Lemon en stappen dan in de volgwagen. Annemarie wil doorfietsen tot Kananga en dan instappen.
Na 54 kilometer zijn we in Lemon. Pascal wacht op ons bij de bakker waar we wat drinken en lekkere broodjes eten. Het is inmiddels 12 uur en we moeten nog 42 kilometer tot Sabin Resort Hotel bij Ormoc.
Direct na Lemon volgt een klim van 4,5 kilometer. Net als we gaan klimmen begint het te regenen. Binnen een mum van tijd zijn we helemaal doorweekt, maar het is wel lekker koel. Voor we het weten is de klim voorbij en volgt een lange afdaling.
Na 69 kilometer zijn we in Kananga. Het gaat zo lekker dat Annemarie besluit door te rijden tot het hotel. Ad en ik moeten de hele 96 kilometer uitrijden, want er is geen plaats meer in de volgwagen.
De eerste 10 kilometer na Kananga gaan lekker, daarna wordt de weg slechter en drukker en gaat het fietsen moeizamer. Gelukkig gaan de laatste 8 kilometer weer naar beneden. Het is even zoeken in Ormoc om de goede weg te vinden, dit ligt aan ons en niet aan de beschrijving van Pascal. Om twee uur zijn we bij Sabin Resort Hotel. We zijn alle drie blij dat we er zijn.
De anderen hebben al geluncht en wachten op de bagage. Deze is vlak voordat wij aankwamen gebracht. Pascal heeft geregeld dat we weer dezelfde kamer hebben als 2 nachten geleden. Snel een lekkere douche genomen en daarna geluncht. We moeten allemaal even uitpuffen. We hebben in 4,5 uur 96 kilometer gefietst, met de nodige heuvels.
De rest van de middag bij het zwembad gehangen en wat gelezen.
’s Avonds aan het zwembad gegeten. Morgen gaan we met de boot naar Camotes. Deze vertrekt om 1 uur dus we hebben de ochtend vrij.
Woensdag 19 november
We kunnen uitslapen, maar na twee weken vroeg opstaan zijn we helemaal aan het ritme gewend en ben ik ’s ochtends om 6 uur al wakker. Om 8 uur gaan we ontbijten en komt Pascal vertellen welke opties we hebben voor de resterende dagen. Het wordt waarschijnlijk Zuid-Cebu en eventueel Dumaquette op Negros.
Behalve Sandrine blijft iedereen 4 tot 12 dagen langer.
De rest van de ochtend zitten we bij het zwembad tot half 12 en gaan ons dan aankleden en de tassen inpakken. Om 12 uur stappen we op de fiets voor het ritje naar de haven. Pascal heeft twee opties en de eerste optie met de grote boot valt af omdat de boot pas om 2 uur aankomt. Dat is voor ons te laat.
Optie twee is een echte Filippijnse boot en deze moet ook om 1 uur vertrekken. Dat wordt uiteindelijk kwart over twee, maar de andere boot is er nog steeds niet. Dus dit is dan de beste optie.
Na 2,5 uur varen komen we in de haven aan. We moeten van Pascal snel de bagage en de fietsen van de boot afladen, want het wordt al gauw donker en we moeten op de fiets naar ons onderkomen in Santiago, ongeveer 30 kilometer fietsen. Net als de boot aanmeert begint het heel hard te regenen. We halen zo snel als mogelijk alles van boord en stoppen het in de minicab die Pascal heeft geregeld. Er kunnen 4 mensen met fietsen in de minicab, de rest moet op de fiets achter Pascal aan. Mariëtte, Conny en Annemarie stappen in de minicab en Ad, Roel, Sandrine, Willem en ik stappen op de fiets. De eerste 5 kilometer is het nog een beetje ligt , maar als we na 15 kilometer in San-Fransisco aankomen is het helemaal donker. Op de laatste 15 kilometer rijdt een brommer met groot licht aan achter de laatste fietser om ons bij te schijnen. Er is hier geen straatverlichting aanwezig. We rijden met een behoorlijk vaartje door de nacht en alleen bij scherpe bochten hebben we even geen licht. Dan moeten we even afremmen tot we weer licht hebben. We komen uiteindelijk heelhuids aan bij het resort, op Willem na. Hij is in een bocht onderuit gegaan en heeft schaafwonden op zijn arm, knie en gezicht.
Na een frisse douche staat het eten klaar. We hebben niet geluncht, alleen gesnackt dus we lusten wel wat. Morgen is onze laatste fietsdag! Dan is het toch echt over met de tocht over de Filippijnen met Pascal.
Donderdag 20 november
Vanochtend gaan we een rondje Camotes van 50 kilometer doen. Volgens Pascal een vlak rondje. We zullen zien!
Om 8 uur zitten we allemaal weer aan het ontbijt en om 9 uur stappen we op de fiets voor een ontspannen rondje fietsen, behalve Roel die niet fit is. Conny geeft vandaag het tempo aan.
We fietsen rustig en maken onderweg veel foto’s van de mensen. Na 30 kilometer zijn we weer in San Fransisco en eten en drinken wat bij Julie’s, de lekkere bakkerij die je overal tegenkomt.
De laatste kilometers gaan over de oude kustweg door allemaal dorpjes en deze is beslist niet vlak. Het zijn kleine heuveltjes, maar toch en het wegdek is onverhard. Net als we denken hoelang nog? Zijn we ineens al bij het resort. Verrassing!
We zijn net voor de bui binnen.
Na de lunch willen we aan het strand gaan liggen begint het ineens heel hard te regenen en te waaien. We wachten onder een afdak tot het droog wordt. Dat duurt gelukkig niet zo lang. Als het droog is ga ik schelpen zoeken in zee en op het strand. Ik zie hele mooie schelpen in zee, maar deze worden nog bewoond door kwabbetjes. Die laten we maar liggen. Verderop het strand liggen wel mooie schelpen en Mariëtte en ik gaan ijverig schelpen zoeken. We hebben uiteindelijk een hele verzameling.
’s Avonds hebben we ons laatste avondmaal van deze vakantie. Als toetje heeft Pascal weer grote bakken ijs geregeld. Mmmm.
Morgenochtend moeten we om half 5 opstaan en om 5 uur vertrekken we naar de haven.
Vrijdag 21 november
Om half 5 loopt de wekker af en moeten we inpakken en wegwezen. Pascal vertrekt om kwart voor 5 op de fiets naar de haven. Het is dan nog net niet licht. We vertrekken om 5 uur met de auto naar de haven. Onderweg halen we Pascal in. Hij moet dan nog een stukje naar de haven.
Om half 6 we bij de haven en inmiddels is het ook licht geworden. Er is nog tijd voor een kop koffie en een lekker broodje voordat de boot vertrekt. Om half 7 vertrekt de boot naar Cebu en om half 9 staan we op de kade van Cebu. De bagage gaat in een wagentje en wij op de fiets er achter aan. Mijn fiets heeft panne en ik moet steppen i.p.v. fietsen. Gelukkig is het niet ver naar Cebu View waar we afscheid nemen van onze fietsen na 13 dagen.
Als afsluiting van de tocht gaan we met z’n allen ontbijten, Filippijns ontbijt. Pascal heeft inmiddels vervoer voor ons geregeld naar Moalboal en kamers bij Marcosas of daar in de buurt. We nemen afscheid van Sandrine die vanavond naar huis vliegt en van Pascal die terug naar Bangkok gaat. Om 10 uur vertrekken we met het busje naar Moalboal waar we nog een week kunnen uitrusten van onze fietstocht over de Filippijnen. Het was een mooie tocht die vooral door de warmte af en toe zwaar was, waarbij een regenbui af en toe zeer welkom was en het eten lekker smaakte.